Ізалейцын

Ізалейцын (скарочана Ile або I; 2-амінакіс-3-метылпентанавая кіслата) — аліфатычная α-амінакіслата, якая мае хімічную формулу HO₂CCH(NH₂)CH(CH₃)CH₂CH₃ і ўваходзіць у склад усіх прыродных бялкоў. З'яўляецца незаменнай амінакіслатой, гэта азначае, што ізалейцын не можа сінтэзавацца ў арганізме чалавека і павінен паступаць у яго з ежай. Удзельнічае ў энергетычным абмене. Пры недастатковасці ферментаў, якія каталізуюць дэкарбаксілаванне ізалейцына, узнікае кетаацыдурыя.

Ізалейцын
Агульныя
Скарачэнні	Глеі, Ile, I AUU,AUC,AUA
Хім. формула	HO2CCH(NH2)CH(CH3)CH2CH3
Эмпірычная формула	C6H13O2N
Фізічныя ўласцівасці
Малярная маса	131,17 г/моль
Тэрмічныя ўласцівасці
Класіфікацыя
Рэг. нумар CAS	73-32-5
PubChem	6306
Рэг. нумар EINECS	200-798-2
SMILES	CC[C@H](C)[C@H](N)C(O)=O
ChemSpider	6067

Кодоны ізалейцын AUU, AUC і AUA.

Біясінтэз

Як і іншыя незаменныя амінакіслоты, ізалейцын не сінтэзуецца ў арганізмах жывёл, і павінен атрымоўвацца звонку, звычайна ў складзе бялкоў. У раслінах і мікраарганізмах ізалейцын сінтэзуецца з дапамогай некалькіх стадый, пачынаючы ад піравінаграднай кіслаты і α-кетабутырата; працэс каталізуецца шэрагам ферментаў.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Белэн, 1999. — 608 с.: іл. ISBN 985-11-0279-2

Спасылкі

• Isoleucine and valine biosynthesis
• Computational Chemistry Wiki Архівавана 2 кастрычніка 2006.