Іосіф (Бакавецкі-Макасей)
Ёсіф Бакавецкі-Макасей герба «Вукры» (польск.: Józef Bakowiecki-Mokosiej herbu Wukry; пам. да 22 жніўня 1654, Люблін )— украінскі царкоўны дзеяч, грэка-каталіцкі біскуп уладзімірскі і берасцейскі (1632—1654), базыльянін.
Іосіф | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||
|
|||||||
| Дыяцэзія | Уладзімірская і Берасцейская епархія | ||||||
| Папярэднік | Іосіф Вельямін Руцкі | ||||||
| Пераемнік | Ян Міхал Пацей | ||||||
| Дзейнасць | каталіцкі святар, каталіцкі біскуп | ||||||
| Смерць |
1654 |
||||||
| Дынастыя | Бакавецкія[d] | ||||||
Біяграфія правіць
Нарадзіўся на Валыні. Паходзіць з украінскага шляхецкага роду.
У маладосці ён 16 гадоў быў сакратаром польскага караля Жыгімонта III Вазы. Пазней займаў адну з земскіх пасад у Валынскім ваяводстве (пісар уладзімірскі або падскарбі валынскі). Уступіў у манаскі ордэн базыльянаў у Быцені (Слонімскі павет на Беларусі), што адкрыла для яго перспектывы царкоўнай кар'еры. У 1619 годзе пасля Гедэона Балабана[1], быў прызначаны (а фактычна ўступіў у пасаду 18 верасня 1626 года) архімандрытам Жыдычынскага Свята-Мікольскага манастыра. 26 студзеня 1632 г. Жыгімонт III Ваза дараваў яму епіскапскую кафедру ва Уладзіміры і Берасцейшы, а кіеўскі уніяцкі мітрапаліт Іосіф Вельямін Руцкі высьвяціў яго ў біскупы. Апекаваўся школай ва Уладзіміры-Валынскім.
Ён настойліва дамагаўся ўмацавання пазіцый уніяцкай царквы ва Украіне. У прыватнасці, ён адыграў актыўную палітычную ролю ў падрыхтоўцы пагаджальнага сабору праваслаўных і уніятаў Рэчы Паспалітай у 1629 г. у Львове. На сойме 1629 г. стаў адным з аўтараў праекту канстытуцыі гэтага сабору. Па яго ініцыятыве ў абыход пастановы сойма аб скліканні царкоўнага сабора (для «замірэння» праваслаўных і уніятаў) быў прыняты адпаведны каралеўскі універсал, у якім гаварылася аб аб'яднанні праваслаўных з католікамі. Падчас княжання Уладзіслава IV Вазы пераследваўся праціўнікамі уніі, асабліва пасля пачатку паўстання пад кіраўніцтвам Багдана Хмяльніцкага.
Дата смерці не дакладная, найбольш дакладнай з'яўляецца яго смерць у Любліне да 22 жніўня 1654 г. стар. На яго пахаванні дамініканін Кіпрыян Стэфаноўскі вымавіў прамову («Zgromadzonych wód pochwała»), якую пазней надрукаваў у Кракаве і прысвяціў брату нябожчыка кс. Бенедыкт (у міры Фелікса Хрыстафора, памёр у 1658 г.) — да базыльяна, былога сакратара канцылярыі караля. [2]
Заўвагі правіць
- ↑ Chodynicki K. Bałaban Gedeon (Hryhory) († ok. 1618) // Polski Słownik Biograficzny. — Warszawa — Kraków — Łódź — Poznań — Wilno — Zakopane : Nakładem Polskiej Akademji Umiejętności, Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1935. — Т. 1, zeszyt 1. — S. 251; Reprint. Kraków : Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1989. — S. 251. — ISBN 8304034840. (польск.)
- ↑ Skruteń J. Z. S. W. B. Bakowiecki-Mokosiej Józef (†ok. 1655)… — S. 227.
Літаратура правіць
- Сас П. М. Політична культура українського суспільства (кінець XVI — перша половина XVII ст.). — К., 1988.
- Жукович П. Н. Материалы для истории Киевского и Львовского соборов 1629 года. — СПб., 1911.
- Малевич А. Древняя жидичинская архимандрия на Волыни. — Почаев, 1905.
- Ks. Józefat Skruteń. Z. S. W. B. Bakowiecki-Mokosiej Józef (†ok. 1655) // Polski Słownik Biograficzny. — Warszawa — Kraków — Łódź — Poznań — Wilno — Zakopane : Nakładem Polskiej Akademji Umiejętności, Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1935. — Т. 1, zeszyt 1; Reprint. Kraków : Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1989. — S. 227. — ISBN 8304034840. (польск.)