Аляксандр Рыгоравіч Строганаў
Аляксандр Рыгоравіч Стро́ганаў[1] (руск.: Алекса́ндр Григо́рьевич Стро́ганов; 1795—1891) — дзяржаўны дзеяч Расійскай імперыі, генерал-ад’ютант, граф, член Дзяржаўнага савета, міністр унутраных спраў (1839—1841).
| Аляксандр Рыгоравіч Строганаў | |
|---|---|
 | |
| Дата нараджэння | 31 снежня 1795 (11 студзеня 1796) |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 2 (14) жніўня 1891 (95 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Бацька | Grigorij Aleksandrovič Stroganov[d] |
| Маці | Anna Trubetskaya[d] |
| Жонка | Nataliya Viktorovna Stroganova[d] |
| Дзеці | Grigori Alexandrovitch Stroganov[d] і Natalya Stroganova[d] |
| Альма-матар | |
| Грамадзянства | |
| Прыналежнасць |
 Расійская імперыя |
| Род войскаў | артылерыя |
| Гады службы | 1813—1863 |
| Званне | генерал-ад’ютант, генерал ад артылерыі |
| Камандаваў |
Таварыш міністра ўнутраных спраў (1834—1839) Чарнігаўскі, Палтаўскі і Харкаўскі генерал-губернатар (1836—1838) Міністр унутраных спраў (1839—1841) Ваенны губернатар Санкт-Пецярбурга (1854—1854) Наварасійскі і Бесарабскі генерал-губернатар (1854—1863) |
| Бітвы/войны | |
| Узнагароды і званні |
       |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
.svg){kind=small}
Біяграфія правіць
Выхоўваўся ў Корпусе інжынераў шляхоў зносін; уступіў у Лейб-гвардыі артылерыйскую брыгаду, удзельнічаў у бітвах пад Дрэздэнам, Кульмам, Лейпцыгам; знаходзіўся пры заняцці Парыжа; у 1831 годзе ўдзельнічаў у падаўленні паўстання 1830—1831 гадоў. У 1834 годзе Строганаў прызначаны намеснікам міністра ўнутраных спраў.
У 1836—1839 гадах быў чарнігаўскім, палтаўскім і харкаўскім генерал-губернатарам, а з 1839 года па 1841 год кіраваў Міністэрствам унутраных спраў Расійскай Імперыі.
З 1849 года быў членам Дзяржаўнага савета. Прабыўшы год (1854) ваенным губернатарам Пецярбурга, ён потым быў каля 9 гадоў Новарасійскім і Бесарабскім генерал-губернатарам. У бытнасць у Адэсе граф Строганаў цікавіўся дзейнасцю тамтэйшага Таварыства гісторыі і старажытнасцяў Расіі, быў яго прэзідэнтам і зрабіў вельмі шмат каштоўных ахвяраванняў у музей. Велічэзную сваю бібліятэку ён адпісаў Томскаму ўніверсітэту.
Заўвагі правіць
Літаратура правіць
- Стро́ганавы // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 205. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).