Анамасіялогія
Анамасіялогія (ад стар.-грэч.: ὀνομᾰσία — называнне + стар.-грэч.: λογος — вучэнне[1]) — навука аб найменнях, адзін з раздзелаў семантыкі. Займаецца пытаннямі намінацыі, аналізам спосабаў і сродкаў стварэння намінатыўных адзінак на розных узроўнях мовы, высвятленнем унутранай формы назваў у розных мовах для абазначэння аднаго і таго ж паняцця, зменай назваў у працэсе гістарычнага развіцця мовы і інш.
Пачала фарміравацца ў самастойную навуку ў 20 стагоддзі (працы аўтрыйскіх і нямецкіх вучоных лінгвістычнага кірунку «Словы і рэчы» Р.Мерынгера, Гуга Шухарта, прадстаўнікоў тэорыі семантычных палёў Л.Вайсбергера, К.Бальдзінгера. працы вучоных Пражскага лінгвістычнага гуртка). У анамасіялагічным аспекце лексіку разглядаюць у этымалагічных слоўніках (напр. «Этымалагічны слоўнік беларускай мовы», т.1-8, 1978-93). Анамасіялагічны аналіз выкарыстоўваюць пры аналізе тапанімікі.
Зноскі
- ↑ Слоўнік іншамоўных слоў : у 2 т. / А. М. Булыка. — Мінск : БелЭн, 1999. — Т. 1 : А-Л. — 1999. — 736 с. — ISBN 985-11-0152-4, С.87
Літаратура правіць
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 1: А — Аршын / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 1. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0036-6 (т. 1).
- Сучасная беларуская мова: Уводзіны. Фанетыка. Фаналогія. Арфаэпія. Графіка. Арфаграфія. Лексікалогія. Лексікаграфія. Фразеалогія. Фразеаграфія: Вучэб. дапам. / Я. М. Камароўскі, В. П. Красней, У. М. Лазоўскі і інш. — 2-е выд., дапрац. і дап. — Мн. : Выш. школа, 1995. — 334 с. ISBN 985-06-0075-6.