Аркадзь Антонавіч Астаповіч
Арка́дзь Анто́навіч Астапо́віч (18 (30) верасня 1896, Мінск — 21 жніўня 1941, ваколіцы Рухавай Буды Унецкага раёна Арлоўскай вобласці, цяпер Бранская вобласць) — беларускі мастак-графік[1]. Брат мастачкі Зінаіды Астаповіч-Бачаровай (1898—1993).
| Аркадзь Антонавіч Астаповіч | |
|---|---|
.jpg) Аркадзь Астаповіч, 1930-я гг. | |
| Дата нараджэння | 18 (30) верасня 1896 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 21 жніўня 1941 (44 гады) |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | мастак, акварэліст |
| Жанр | пейзаж |
| Вучоба |
|
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
.svg){kind=small}
Біяграфія правіць
Нарадзіўся ў сям’і выкладчыка Мінскага гарадскога чатырохкласнага вучылішча, тытулярнага саветніка Антона Антонавіча Астаповіча (1864(?)—1914). Аркадзь быў старэйшым з чатырох дзяцей. Маці, Марыя Ільінічна (1874—1954), замалася дамашняй гаспадаркай, лічылася добрай майстрыхай-рукадзельніцай[2]. У 1900 годзе па службовым абавязку бацькі сям’я пераехала ў Рэчыцу, а ў 1906 — у Гродна, куды бацьку мастака, ужо надворнага саветніка, прызначылі інспектарам Пушкінскага гарадскога чатырохкласнага вучылішча[2].
У 1906 годзе Аркадзь паступіў у Гродзенскую мужчынскую гімназію, скончыў яе з залатым медалём у 1914 годзе[2]. Пасля раптоўнай смерці бацькі ў лютым 1914 года сям’я пераехала да сваякоў у Петраград. Аркадзь з сястрой жыў па адрасе Кацярынінскі канал, 12, кв. 29. Неўзабаве стаў студэнтам Політэхнічнага інстытута на аддзяленні караблебудавання.
З 1915 года таксама займаўся на графічным аддзяленні рысавальнай школы Імператарскага таварыства заахвочвання мастацтваў, дырэктарам якой быў Мікалай Рэрых. Непасрэднымі настаўнікамі Астаповіча былі Іван Білібін і Альфрэд Эберлінг, вучань Рэпіна[1][2].
Доўгага навучання ў школе не атрымалася, праз паўтара года ён быў мабілізаваны ў армію, прайшоў паскораны курс інжынераў-сапёраў, некаторы час служыў у сапёрным батальёне. У час рэвалюцыі Астаповіч падтрымаў бальшавікоў, апынуўся ў часцях Чырвонай Арміі ў Харкаве[2].
У 2-й палове 1922 года Астаповіч дэмабілізаваны і вярнуўся на радзіму бацькі — у Навасёлкі Менскай губерні, дзе жыў і настаўнічаў каля 7 гадоў. Тут жа, у Навасёлках, у 1924 годзе ўзяў шлюб са сваёй стрыечнай сястрой — дачкой мясцовага святара, вясковай настаўніцай Нінай Рыгораўнай Якубовіч (1889—1963). У іх нарадзіліся сыны Арсень і Валянцін[2]. З 1929 года ў Менску, працаваў настаўнікам малявання, чарчэння і матэматыкі ў 9-й сярэдняй школе, паралельна — у вечаровай сямігодцы № 3[3]. Сябра Менскай філіі Усебеларускага аб’яднання мастакоў з 1927 года. У часе палітычных рэпрэсій, у 1938 годзе арыштаваны органамі НКУС, зняволены ў магілёўскай турме, выпушчаны праз 4 месяцы[3].
За некалькі дзён да акупацыі Мінска немцамі Аркадзь Астаповіч пакінуў жонку і двух сыноў у сям’і былога вучня ў Каралёвым Стане. Прайшоў 300 км на ўсход і далучыўся да часцей Чырвонай Арміі. Два месяцы ваяваў як старшы лейтэнант, камандзір роты 111-га асобнага сапёрнага батальёна 6-й стралковай дывізіі (АБД «Мемарыял» памылкова дае 1110-ы асапб[4])[2].
У лісце да сваякоў Астаповіча, камандзір 111-га асапб 6-й сд, ваенны камісар Шалудзько, і начальніка штаба Шулякоўскі паведамлялі пра яго гібель 23 верасня 1941 года ў баі каля Рухавай Буды «пад горадам Арлом»[2]. Паводле ЖДБ 6-й сд, баі па прарыве акружэння каля Рухава і Рухавай Буды адбываліся 20-21 жніўня 1941 года. Звесткі пра гібель Астаповіча каля Сокала Мцэнскага раёна Арлоўскай вобласці, напэўна, з’явіліся праз атаясненне даследчыкамі 6-й стралковай дывізіяй з 6-й гвардзейскай стралковай дывізіяй, якая вераснем 1941 года вяла баі ў тых мясцінах.
Месца пахавання Аркадзя Астаповіча станам на 2021 год не вядома[2]. Магчыма, гэта брацкая магіла ВМЦ 32-909[5] дваццаці трох невядомых байцоў, загінулых 17-21 жніўня 1941 года, на могілках сяла Рухаў, або брацкая магіла ВМЦ 32-873[6] трох невядомых афіцэраў-танкістаў, загінулых вераснем 1943 года, на могілках вёскі Бярэзіна (да 1964 года Зарухава Буда). Пасляваенным часам ў абедзве магілы пераносяць рэшткі невядомых салдат, знойдзеныя ў ваколіцах.
Сям’я правіць
Меў сясцёр Зінаіду (у шлюбе Бачарову; 1898—1993), мастачку, і Зою (1907—1976), гісторыка, дацэнта, намесніцу загадчыка кафедры гісторыі СССР Акадэміі грамадскіх навук у Маскве[7].
У шлюбе з Нінай Рыгораўнай Якубовіч меў двух сыноў, Арсенія (1926—1960) і Валянціна (1932—1993), які стаў архітэктарам[7].
Творчасць правіць
Аркадзь Астаповіч — майстар лірычнага пейзажу ў даваеннай беларускай графіцы. Зрабіў значны ўклад у развіццё графічнага пейзажу. Аўтар графічных работ (пейзажаў, партрэтаў, кампазіцый). Творам Астаповіча ўласцівы лірызм, непасрэднасць, тонкі нацыянальны каларыт («Сакавік», «Ранняя вясна», 1923; «Першы дзень», 1925; «Зімовы дзень», 1940), вострае ўспрыманне новага («Завадскія карпусы», 1926; «Палёт», «Першыя трактары», 1927)[1].
Улюблёная тэхніка — чорная акварэль у спалучэнні з маляўнічай штрыхоўкай чорнай тушшу, а таксама тэхніка лінагравюры.
Творы Астаповіча экспанаваліся на першай, другой, трэцяй, пятай Усебеларускіх выстаўках, выстаўцы «Выяўленчае мастацтва Беларускай ССР» (Масква, 1940).
У Нацыянальным мастацкім музеі Рэспублікі Беларусь знаходзіцца больш за 200 яго твораў, якія яшчэ ў сярэдзіне 1950-х гадоў паступілі ад удавы Аркадзя Астаповіча — Ніны Рыгораўны Астаповіч-Якубовіч[2].
Першая пасмяротная выстава Аркадзя Астаповіча адбылася ў Мінску ў 1960 годзе.
Творчыя дакументы: графічныя работы (пейзажы, партрэты, кампазіцыі, ілюстрацыі да кніг і часопісаў); жывапісныя творы (пейзажы, нацюрморты); дакументы да біяграфіі; фатаграфіі, індывідуальныя і групавыя, заўховаюцца ў БДАМЛіМ (BY БГАМЛИ ф. 395, 156 адз. зах.; 1902—1940, 1950—1958, 1994 гады).
-
Супрэматычная кампазіцыя, 1920-я -
Царква, 1920-я -
Вуліца ў вёсцы, 1920-я -
Да змяркання, 1921 -
Зіма ў лесе, 1921 -
Зіма, 1925
З 29 кастрычніка па 28 лістапада 2021 года ў Нацыянальным мастацкім музеі Рэспублікі Беларусь працавала персанальная выстаўка станковай графікі Аркадзя Астаповіча, прымеркаваная да 125 гадоў з дня нараджэння мастака[8].
У філатэліі правіць
- У 2021 годзе, да 125-годдзя з дня нараджэння мастака, быў выпушчаны канверт з арыгінальнай маркай «Жывапіс. Аркадзь Антонавіч Астаповіч. 1896—1941». Дызайн канверта і спецштэмпеля Алена Мядзведзь.
- Пошта Беларусі ў 1996 годзе выпусціла паштовую марку з партрэтам А. Астаповіча.
Зноскі
- ↑ а б в БС. Т. 5 1982, с. 29.
- ↑ а б в г д е ё ж з і Крэпак (пачатак) 2012.
- ↑ а б Крэпак (заканчэнне) 2012.
- ↑ Інфармацыя з загаду пра выключэнне са спісаў (руск.)
- ↑ Унечский р-н, с. Рюхово
- ↑ Унечский р-н, д. Березино, кладбище
- ↑ а б Аркадий Астапович «Девять писем и вся жизнь». Переписка художников А. А. Астаповича и 3. А. Астапович (Бочаровой). 1915—1941 годы Архівавана 6 снежня 2019.
- ↑ Афіша выстаўкі Аркадзя Астаповіча Архівавана 4 лістапада 2021.
Літаратура правіць
- Аркадзь Антонавіч Астаповіч, 1896―1941. Зінаіда Антонаўна Астаповіч-Бачарова, 1898―1993: каталог выстаўкі: [да 100-годдзя з дня нараджэння / складальнікі: Н. М. Усава, В. У. Вайцэхоўская, А. Дз. Смірнова. — Мн .: б/в, 1996. — 57 с. — 200 экз. Архівавана 29 кастрычніка 2023.
- Белорусская ССР: Краткая энциклопедия в 5 т. (руск.) / Ред. колл.: П. У. Бровка и др. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. Биографический справочник. — 737 с. — 50 000 экз.
- Крэпак Б. Кропля крыві на аркушы белым // Культура. — 2012. — № 12 (1035), 24.03-31.03.
- Крэпак Б. Кропля крыві на аркушы белым (заканчэнне) // Культура. — 2012. — № 13 (1036) 31.03-07.04. Архівавана з першакрыніцы 6 снежня 2019.
- Усава Н. Астаповіч Аркадзь Антонавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 2: Аршыца — Беларусцы / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 2. — С. 45. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0061-7 (т. 2).
- Усава Н. М. Аркадзь Астаповіч: альбом. — Мн .: Беларусь, 2012. — 79 с. — (Славутыя мастакі з Беларусі). — 1 000 экз. — ISBN 978-985-01-1015-2.