Біяінфарматыка
Біяінфарматыка — галіна вылічальнай біялогіі, якая прымяняе машынныя алгарытмы і статыстычныя метады для аналізу вялікіх набораў біялагічных даных, якія, як правіла, складаюцца з вялікай колькасці нуклеатыдных (ДНК і РНК) і пептыдных (бялкі) паслядоўнасцяў і даных структуры бялкоў. Галоўныя напрамкі даследаванняў біяінфарматыкі ўключаюць выраўноўванне паслядоўнасцяў, пошук генаў, зборнік геномаў, выраўноўванне структур бялкоў, прадказанне структуры бялкоў, прадказанне экспрэсіі генаў і бялок-бялковага ўзаемадзеяння і рэканструкцыі працэсу эвалюцыі. Важны напрамак даследаванняў біяінфарматыкі — атрыманне высакаякасных паслядоўнасцяў геномаў з фрагментаў паслядоўнасцяў, атрыманых з дапамогай традыцыйных метадаў секвеніравання ДНК і канструявання сігнальных сетак паводле даных ДНК-мікрачыпаў. У апошнім выпадку біяінфарматыка нярэдка перасякаецца з сістэмнай біялогіяй.
Хоць тэрміны біяінфарматыка і вылічальная біялогія часта узаемазаменныя, апошні ўказвае на шырэйшую вобласць, якая таксама ўключае распрацоўку алгарытмаў і канкрэтныя вылічальныя метады і мадэлявання біялагічных (матэматычная біялогія) і біяхімічных (вылічальная хімія, малекулярнае мадэляванне) працэсаў[1]. Часта таксама біяінфарматыку разглядаюць як галіну біямедыцынскай інфарматыкі.