Кірылічны алфавіт
Кірыліца
А Б В Г Ґ Д Ђ
Ѓ Е (Ѐ) Ё Є Ж З
Ѕ И (Ѝ) І Ї Й Ј
К Л Љ М Н Њ О
П Р С Т Ћ Ќ У
Ў Ф Х Ц Ч Џ Ш
Щ Ъ Ы Ь Э Ю Я
Гістарычныя літары
(Ҁ) (Ѹ) Ѡ (Ѿ) (Ѻ) Ѣ
Ѥ ІѢ Ѧ Ѫ Ѩ Ѭ
Ѯ Ѱ Ѳ Ѵ (Ѷ) Ын
Літары неславянскіх моў
Ӑ Ӓ Ә Ӛ Ӕ Ғ Ӷ
Ҕ Ӗ Ҽ Ҿ Ӂ Җ Ӝ
Ҙ Ӟ Ӡ Ӥ Ӣ Ӏ Ҋ
Қ Ҟ Ҡ Ӄ Ҝ Ԟ Ӆ
Ӎ Ҥ Ң Ӊ Ӈ Ӧ Ө
Ӫ Ҩ Ҧ Ҏ Ҫ Ҭ Ӳ
Ӱ Ӯ Ү Ұ Ҳ Һ Ҵ
Ӵ Ҷ Ӌ Ҹ Ӹ Ҍ Ӭ
Заўвага. Знакі у дужках
не маюць статусу
(самастойных) літар.

В — трэцяя літара беларускага алфавіта. Паходзіць з кірыліцкай В («ведзі»). Славянскае і лацінскае В вымаўляюцца па-рознаму. У сучаснай беларускай мове абазначае звонкія губна-зубныя фанемы («в») і («в'»), якія ў адрозненне ад рускай мовы не знаходзяцца ні ў якіх функцыянальных суадносінах з губна-зубнымі фанемамі («ф») і («ф'») і пасля галосных перад зычнымі, а таксама на канцы слоў пераходзіць у «ў» («траўка», «любоў»). Ужываецца ў афіцыйных абрэвіятурах – ВНУ. Пры класіфікацыі мае значэнне «трэці» (група «в»), пры лічбавай нумарацыі – дадатковае значэнне для размежавання прадметаў пад адным нумарам (шыфр № 2 в).