Генадзь Васілевіч Будай
Генадзь Васілевіч Будай (26 чэрвеня 1918, г. Дзяржынск — 1988) — адзін з арганізатараў і кіраўнікоў камуністычнага падполля і партызанскага руху ў Мінскай і Баранавіцкай вобласці ў гады Вялікай Айчыннай вайны, журналіст. Заслужаны дзеяч культуры БССР (1968)[1]. Брат Георгія Будая.
| Генадзь Васілевіч Будай | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 26 чэрвеня 1918 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 1988 |
| Альма-матар |
|
| Узнагароды і званні |
  |
Біяграфія правіць
Скончыў Камуністычны інстытут журналістыкі ў Мінску ў 1941, БДУ ў 1959[1].
У жніўні 1941 — кастрычніку 1942 удзельнік Мінскага камуністычнага падполля, адзін са стваральнікаў і кіраўнік Дзяржынскага камуністычнага падполля. З лістапада 1942 года камісар Івянецкага партызанскага злучэння, у красавіку 1943 — лютым 1944 намеснік упаўнаважанага ЦК КП(б)Б і БШПР па Івянецкай межрайпартцентру, адначасова з чэрвеня 1943 г. рэдактар газеты «Народны мсцівец», з кастрычніка 1943 член Івянецкага падпольнага РК КП(б)Б, у лютым — чэрвені 1944 рэдактар газеты «Чырвоная звязда» Баранавіцкага падпольнага абкама КП(б)Б[1].
Пасля вайны на адказнай журналісцкай працы. З 1959 намеснік галоўнага рэдактара, з 1972 галоўны рэдактар часопіса «Камуніст Беларусі». Член ЦК КПБ з 1976. Дэпутат Вярхоўнага Савета БССР з 1975. Аўтар мемуараў «Свинцом и словом» (2-е выд., 1981)[1]. Памёр у 1988 годзе[2].
Узнагароды правіць
Заслужаны дзеяч культуры БССР (1968). Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Беларусі (1984)[2].