«Хумат ад-Дыяры» («Абаронцы Радзімы»; араб.: حماة الديار) — нацыянальны гімн Сірыі. Аўтар слоў — Халіль Мардзі Бек (1895—1959), кампазітар — Мухамад Флейфіль (1899—1985). Гімн быў зацверджаны ў 1936 г., аднак, у перыяд існавання саюзнай дзяржавы паміж Сірыяй і Егіптам (ААР) ён часова не выкарыстоўваўся. Нацыянальны гімн ААР вырашана было скласці з гімнаў дзвюх краін. Пасля распаду федэрацыі ў 1961 годзе, нацыянальны гімн Сірыі быў цалкам адноўлены.

Абаронцы Радзімы
حُمَاةَ الدِّيَار
Хумат ад-Дыяры
Аўтар слоў Халіль Мардам Бек, 1936
Кампазітар Мухамад Флейфіль, 1936
Краіна  Сірыя
Зацверджаны 1936

Тэкст правіць

Арабскі правіць

حُـماةَ الـديارِ عليكمْ سـلامْ

أبَتْ أنْ تـذِلَّ النفـوسُ الكرامْ
عـرينُ العروبةِ بيتٌ حَـرام
وعرشُ الشّموسِ حِمَىً لا يُضَامْ
ربوعُ الشّـآمِ بـروجُ العَـلا
تُحاكي السّـماءَ بعـالي السَّـنا
فأرضٌ زهتْ بالشّموسِ الوِضَا
سَـماءٌ لَعَمـرُكَ أو كالسَّـما

رفيـفُ الأماني وخَفـقُ الفؤادْ
عـلى عَـلَمٍ ضَمَّ شَـمْلَ البلادْ
أما فيهِ منْ كُـلِّ عـينٍ سَـوادْ
ومِـن دمِ كـلِّ شَـهيدٍ مِـدادْ؟
نفـوسٌ أبـاةٌ ومـاضٍ مجيـدْ
وروحُ الأضاحي رقيبٌ عَـتيدْ
فمِـنّا الوليـدُ و مِـنّا الرّشـيدْ
فلـمْ لا نَسُـودُ ولِمْ لا نشـيد؟

Транскрыпцыя МФА правіць

ḥuma: t ad-dija: ri ˁalajkum sala: m
ˀabat ˀan taðilla n-nufu: su l-kira: m
ˁari: nu l-ˁuru: bati bajtun ḥara: m
wa ˁarʃu ʃ-ʃumu: si ḥiman la: juḍa: m
rubu:ˁu ʃ-ʃaˀa: mi buru:ʤu l-ˁala:
tuḥa: ki: s-sama:ˀa bi-ˁa: li: s-sana:
fa-ˀarḍun zahat bi-ʃ-ʃumu: si l-wiḍa
sama:ˀun li-ˁamruka ˀaw ka:-s-sama:
rafi: fu l-ˀama: ni wa χafqu l-fuˀa: d
ˁala: ˁalamin ḍamma ʃamla l-bila: d
ˀama: fi: hi min kulli ˁajnin sawa: d
wa min dami kulli ʃahi: din mida: d
nufu: sun ˀuba: tun wa ma:ḍin maʤi: d
wa ru: hu l-ˀaḍa:ḥi raqi: bun ˁati: d
fa-minna: l-wali: du wa minna: r-raʃi: d
fa-lim la: nasu: du wa lim la: naʃi: d

Літаральны пераклад з арабскай мовы правіць

Абаронцы радзімы, вітаем вас!
Адмаўляюцца падапарадкоўвацца гордыя душы.
Апірышча ўсяго арабскага, святы дом,
трон зорак, непарушнае сховішча.
Горы Сірыі, гэтыя высокія вежы,
да неба падобныя бляскам асляпляльным сваім,
зямлёй у квеценях і зіхоткімі свяціламі,
неба — для твайго жыцця, што падобнае да неба.
Ззянне надзеі і біенне сэрца -
сцягу, што з’яднаў нашу дружную краіну,
Ці не кожная зрэнка скіраваная на яго,
і ці не ён афарбаваны крывёю кожнага пакутніка?
Гордыя людзі слаўнай мінуўшчыны
гэта душы ваяроў, якіх прынеслі ў ахвяру,
з рода рода Валід, і з рода Рашыд,
ці не перамаглі мы, ці не свабодныя?