Гімн Украіны

«Ще не вмерла України» — нацыянальны гімн Украіны, адзін з галоўных дзяржаўных сімвалаў Украіны, нараўне са сцягам і гербам.

Дзяржаўны гімн Украіны
Державний гімн України
Аўтар слоў	Павел Чубінскі, 1862
Кампазітар	Міхаіл Вярбіцкі, 1863
Краіна	Украіна
Зацверджаны	6 сакавіка 2003 года

Гісторыя

Украінскі этнограф, фалькларыст і паэт Павел Чубінскі напісаў увосень 1862 года патрыятычны верш «Ще не вмерла Україна», тэкст якога фактычна стаў нацыянальным гімнам яшчэ да таго, як Украіна стала незалежнай дзяржавай.

Верш хутка зрабіўся вельмі папулярным. Доказам гэтага стала тое, што ўжо 20 лістапада начальнік жандармерыі Далгарукаў распарадзіўся аб высыланні Чубінскага «з-за шкоднага ўплыву на думкі народа» пад паліцэйскі нагляд у Архангельскую губерню.

У 1863 годзе верш упершыню быў апублікаваны ў часопісе «Мета» (нумар 4). Гэты патрыятычны тэкст таксама прыцягнуў увагу царкоўных дзеячаў. Адзін з іх, каталіцкі святар Міхаіл Вярбіцкі, таксама вядомы кампазітар свайго часу, склаў музыку, спачатку для вакалу, пазней з аркестравым суправаджэннем. У 1865 годзе верш быў апублікаваны перакладзеным на музыку, з нотамі.

У перыяд з 1917 па 1920 гг. «Ще не вмерла Україна» выконвалася як нацыянальны гімн Украінскай Народнай Рэспублікі.

6 мая 2003 года паводле закону «Аб нацыянальным гімне Украіны» словы першай страфы і прыпеву Паўла Чубінскага (з некаторымі зменамі тэксту) на музыку Міхаіла Вярбіцкага былі прынятыя Вярхоўнай Радай у якасці нацыянальнага гімна Украіны.

Тэкст

Сучасны тэкст гімна

Зацверджаны 6 сакавіка 2003 Вярхоўнай Радай.

«Ще не вмерла України і слава, і воля,

Ще нам, браття молодії, усміхнеться доля.

Згинуть наші вороженьки, як роса на сонці.

Запануєм і ми, браття, у своїй сторонці.

Приспів:

Душу й тіло ми положим за нашу свободу,

І покажем, що ми, браття, козацького роду».

Арыгінальны тэкст

Ще не вмерла Україна

Ще не вмерла Україна, ні слава, ні воля,
Ще нам, браття-українці, усміхнеться доля.
Згинуть наші воріженьки, як роса на сонці,
Заживемо і ми, браття, у своїй сторонці.

Душу, тіло ми положим за нашу свободу,
І покажем, що ми, браття, козацького роду.

Станем, браття, в бій кривавий від Сяну до Дону,
В ріднім краю панувати не дамо нікому;
Чорне море ще всміхнеться, дід Дніпро зрадіє,
Ще у нашій Україні доленька наспіє.

Душу, тіло ми положим за нашу свободу,
І покажем, що ми, браття, козацького роду.

А завзяття, праця щира свого ще докаже,
Ще ся волі в Україні піснь гучна розляже,
За Карпати відоб'ється, згомонить степами,
України слава стане поміж ворогами.

Душу, тіло ми положим за нашу свободу,
І покажем, що ми, браття, козацького роду.

Мастацкі пераклад на беларускую мову

Яшчэ жывая Украіны і слава, і воля,

Яшчэ, браты маладыя, усміхнецца доля.

Згінуць нашы ўсе пошасці, як на сонцы шаць.

Зажывем сабе на шчасце ў новай Украіне!

Прыпеў:

Душу і цела мы пакладзем за нашу волю

І пакажам, што мы, браты, казацкага роду.

Іншая версія беларускага перакладу (Даслоўны пераклад)

Яшчэ жывая Украіны і слава, і воля,

Яшчэ, браты маладыя, усміхнецца доля.

Згінуць нашы ворагі, як раса на сонцы.

Зажывем і мы, браты, у сваёй старонцы.

Прыпеў:

Душу і цела мы пакладзем за нашу волю

І пакажам, што мы, браты, казацкага роду.

Падобныя песні іншых славянскіх народаў

• Jeszcze Polska nie zginęła (Гімн Польшчы)
• Još Hrvatska ni propala (Гімн Харватыі)

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Гімн Украіны

музыка 

• Про Державний Гімн України (ЗАКОН УКРАЇНИ)
• Салтан Н.М., Салтан О.М. «Живи Україно незламна і сильна»… Парламентські дебати навколо затвердження тексту Державного гімну України 4 та 6 березня 2003 року // Сіверянський літопис. Всеукраїнський науковий журнал. – 2016. – №4 (130). – С. 16-36. Електронна версія статті: http://dspace.nbuv.gov.ua/bitstream/handle/123456789/109962/03-Saltan.pdf?sequence=1
• Салтан А. Н. Как Кучма с Медведчуком слова для государственного гимна выбирали [Электронный ресурс]. – Режим доступа к статье: http://kievvlast.com.ua/text/kak_kuchma_s_medvedchukom_slova_dlja_gosudarstvennogo_gimna_vibirali37334.html. – Заглавие с экрана. – 25.03.16.