Гісторыя Бельгіі
Старажытнасць правіць
Першымі занатаванымі насельнікамі гэтых зямель былі бельгі, якія, верагодна, належалі да кельцкіх плямёнаў. Рым забраў гэтыя землі пад сваю ўладу пры Юліі Цэзары у 54 г. да н.э. і ўключыў у састаў рымскай правінцыя Галія.
Пасля падзення Заходняй Рымскай імперыі ў V стагоддзі рымскую правінцыю Галію заваявалі германскія плямёны франкаў, што стварылі тут сваё каралеўства.
Сярэднявечча правіць
У сярэднявеччы Бельгія ўваходзіла ў склад Бургундскага герцагства.
Новы час правіць
Улада над гэтымі землямі пераходзіла ад франкаў да Бургундыі, Іспаніі, Аўстрыі, Францыі. Пасля 1815 Бельгія ўваходзіла ў Каралеўства Нідэрландаў, пасля Брабанцкай рэвалюцыі (1830) стала самастойнай канстытуцыйнай манархіяй.
У канцы XIX стагоддзя Бельгія стала каляніяльнай дзяржавай. У 1885 - 1908 гадах Конга (цяпер - Дэмакратычная Рэспубліка Конга - дзяржава з тэрыторыяй у 77 разоў больш тэрыторыі Бельгіі) з'яўляецца валоданнем бельгійскага караля Леапольда II (пад назвай «Свабоднае Дзяржава Конга»). Эксплуатацыя калоніі была адной з істотных крыніц назапашвання капіталаў і развіцця прамысловасці Бельгіі. З 1908 калонія стала дзяржаўнай і атрымала назву Бельгійскае Конга.
Найноўшы час правіць
Бельгія вельмі моцна пацярпела падчас Першай сусветнай вайны, якую ў гэтай краіне да гэтага часу называюць «Вялікай вайной». Хоць вялікая частка краіны была акупаваная, на працягу ўсёй вайны бельгійскія і англійскія войскі ўтрымлівалі невялікую частку краіны, заціснутую паміж Паўночным морам і ракой Ізер.
Трагічная гісторыя горада Іпра - у ходзе вайны ён быў практычна цалкам разбураны, тут упершыню ў гісторыі войнаў у 1915 годзе быў ужыты атрутны газ (іпрыт).
У 1936 годзе Бельгія аднаўляе палітыку нейтралітэту. Аднак у траўні 1940 года на працягу 18 дзён краіну акупуюць нямецкія войскі. Кароль Леапольд III падпісвае акт аб капітуляцыі.
Па зменах у канстытуцыі Бельгія ператварылася ў федэратыўную дзяржаву (1993).