Дацкая Эстляндыя

Ге́рцагства Эстля́ндыя (дацк.: Hertugdømmet Estland, лац.: Ducatus Estonie) або «Дацкая Эстляндыя» — валоданне каралеўства Данія, якое існавала 127 гадоў з 1219 па 1346 гады са сталіцай у Рэвелі, якое атрымала сваю назву менавіта ў гэты перыяд. Да таго часу горад быў вядомы пад рускай назвай Калыванаў і з'яўляўся перавалачным пунктам на гандлёвым шляху рускіх купцоў. Каланізацыю Прыбалтыкі здзяйснялі ў асноўным нямецкія найміты з Вестфаліі. Крызіс дацкай манархіі ў 1346 годзе і смута ў Даніі сярэдзіны XIV стагоддзя пагоршыліся сялянскай вайной 1343—1345 гадоў, калі эстонскія сяляне пры дапамозе пскавічоў падняліся на барацьбу з дацка-нямецкімі феадаламі.

Сярэднявечная Лівонія з Герцагствам Эстляндыя ў паўночнай частцы

З-за таго, што дацкая ўлада была нетрывалай у сілу адноснай аддаленасці Даніі і яе невялікага дэмаграфічнага патэнцыялу, пад ціскам нямецкіх рыцараў дацкія тэрыторыі ў Эстляндыі былі прададзены ў 13461561 гадах Лівонскаму Ордэну. Пасля сваёй працяглай адсутнасці ў Прыбалтыцы, у 15591645 гадах датчане здолелі вярнуць пад свой кантроль астравы Саарэмаа і Муху, а таксама Курляндскае епіскапства з цэнтрам у Пільтэнэ на паўночным захадзе сучаснай Латвіі. Але ўжо ў 1645 годзе ўсе дацкія землі захапіла Швецыя. У ходзе Паўночнай вайны 17001721 гадоў Расія авалодала ўсімі землямі ў Прыбалтыцы.

Гл. таксама правіць

Спасылкі правіць