Джорджэ Энеску
Джорджэ Энеску[6] (рум.: George Enescu; 19 жніўня 1881, сяло Лівені, герцагства Букавіна, Аўстра-Венгрыя; цяпер сяло Джорджэ Энеску, Баташаны, Румынія — 4 мая 1955, Парыж) — румынскі выканавец, дырыжор, кампазітар, скрыпач і педагог, нацыянальны класік, адзін з найбуйнейшых музыкантаў першай паловы XX стагоддзя.
| Джорджэ Энеску | |
|---|---|
| George Enescu | |
 | |
| Асноўная інфармацыя | |
| Дата нараджэння | 19 жніўня 1881[1][2][…] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 4 мая 1955[1][2][…] (73 гады) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Краіна | Румынія |
| Жонка | Marie Cantacuzène[d] |
| Альма-матар | |
| Месца працы | |
| Музычная дзейнасць | |
| Педагог | Gabriel Fauré[d], Robert Fuchs[d], Joseph Hellmesberger[d], Жуль Маснэ, André Gedalge[d] і Martin Pierre Marsick[d] |
| Прафесіі | кампазітар, скрыпач, піяніст, дырыжор, музычны педагог, выкладчык універсітэта, музыказнавец |
| Інструменты | скрыпка |
| Жанры | акадэмічная музыка |
| Выхаванцы | Marius Constant[d], Іегудзі Менухін, Christian Ferras[d], Ivry Gitlis[d], Arthur Grumiaux[d], Serge Blanc[d], Ștefan Gheorghiu[d], Sidney Harth[d][5] і Arthur Leblanc[d] |
| Узнагароды |
 |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Біяграфія правіць
Пачаў складаць музыку з пяцігадовага ўзросту. Сямігадовым быў адпраўлены вучыцца ў Венскую кансерваторыю, скончыў яе з сярэбраным медалём. Выступаў у Вене з канцэртамі. У 1895 прыехаў у Парыж, вучыўся ў Жуля Маснэ, Мартэна Марсіка і Габрыэля Фарэ на адным курсе з Гі Рапарцам. У 1923 дэбютаваў у Нью-Ёрку як дырыжор. У 1920-1930-х жыў у Бухарэсце і Парыжы, пасля 1946 — у Парыжы, але актыўна канцэртаваў як скрыпач і дырыжор у Еўропе і ЗША, выступаў у Маскве (1946, ён бываў тут і раней — у 1909 і 1919). Гуляў разам з Б. Бартакам, Э. Ізаі, К. Хаскіл, П. Казальсам, Д. Ойстрахам, Г. Наваіш і іншымі буйнымі выканаўцамі. Вучнямі Энеску былі такія выдатныя скрыпачы, як Егудзі Мянухін, Арцюр Грум'ё, Жынет Невё, Крысціян Фера, Леон Суружон і інш.
Зноскі
- ↑ а б George Enescu // Brockhaus Enzyklopädie
- ↑ а б George Enescu // Gran Enciclopèdia Catalana — Grup Enciclopèdia, 1968.
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 30 снежня 2014.
- ↑ Bauer P. Deux siècles d'histoire au Père Lachaise — Versailles: 2006. — P. 314. — ISBN 978-2-914611-48-0
- ↑ Grove Music Online — OUP. — ISBN 978-1-56159-263-0 — doi:10.1093/GMO/9781561592630.ARTICLE.12470 Праверана 12 сакавіка 2019.
- ↑ Напісанне імя і прозвішча ў адпаведнасці з БЭ ў 18 тамах. Т.18., кн.1, Мн., 2004, С.130.
Спасылкі правіць
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Джорджэ Энеску
Спасылкі правіць
- Сайт грамадствы Энеску (англ.)