Змочванне
Змочванне — гэта павярхоўная з’ява, якая складаецца ва ўзаемадзеянні вадкасці з паверхняй цвёрдага цела або іншай вадкасці. Змочванне бывае двух відаў:
- Імерсыйнае (уся паверхня цвёрдага цела кантактуе з вадкасцю)
- Кантактная (складаецца з трох фаз — цвёрдая, вадкая, газападобных)
Змочванне залежыць ад суадносін паміж сіламі счаплення малекул вадкасці з малекуламі (або атамамі) цела (адгезія) і сіламі ўзаемнага счаплення малекул вадкасці (кагезія).
Калі вадкасць кантактуе з цвёрдым целам, то існуюць дзве магчымасці:
- малекулы вадкасці прыцягваюцца адна да адной мацней, чым да малекул цвёрдага цела. У выніку сілы прыцягнення паміж малекуламі вадкасці збіраюць яе ў кропельку. Так паводзіць сябе ртуць на шкле, вада на парафіне або «тоўстай» паверхні. У гэтым выпадку кажуць, што вадкасць не змочвае паверхню;
- малекулы вадкасці прыцягваюцца адна да адной слабей, чым да малекул цвёрдага цела. У выніку вадкасць імкнецца прыціснуцца да паверхні, расплываецца па ёй. Так паводзіць сябе ртуць на цынкавай пласціне, вада на чыстым шкле або дрэве. У гэтым выпадку кажуць, што вадкасць змочвае паверхню.
Ступень змочвання характарызуецца вуглом змочвання. Вугал змочвання (або краёвы вугал змочвання) гэта вугал, утвораны датычнымі плоскасцямі да міжфазавым паверхням, якія абмяжоўваюць вадкасць, а вяршыня вугла ляжыць на лініі падзелу трох фаз. Вымяраецца метадам кроплі, якая ляжыць[1]. У выпадку парашкоў надзейных метадаў, якія даюць высокую ступень узнаўляльнасці, пакуль не распрацаваная. Прапанаваны вагавой метад вызначэння ступені змочвання, але ён пакуль не стандартызаваны.
Вымярэнне ступені змочвання вельмі важна ў многіх галінах прамысловасці (лакафарбавая, фармацэўтычная, касметычная і г. д.). Да прыкладу, на лабавыя шкла аўтамабіляў наносяць асаблівыя пакрыцця, якія павінны быць устойлівыя супраць розных відаў забруджванняў. Склад і фізічныя ўласцівасці пакрыцця шкла і кантактных лінзаў можна зрабіць аптымальным па выніках вымярэння кантактнага вугла[2].
Да прыкладу, папулярны метад павелічэння здабычы нафты пры дапамозе запампоўкі вады ў пласт зыходзіць з таго, што вада запаўняе пары і выціскае нафту. У выпадку дробных пор і чыстай вады гэта далёка не так, таму даводзіцца дадаваць спецыяльныя ПАР. Ацэнку змочванасці горных парод пры даданні розных па складзе раствораў можна вымераць рознымі прыборамі.