Карнатыт

Карнатыт — мінерал, водны ўранаванадат калію. Колькасць малекул вады ў мінерале мае непастаянны характар.

Карнатыт
Формула	K2(UO2)2(VO4)2·3H2O
Прымесь	Ca, Ba, Mg, Fe, K
Сінгонія	Манаклінная, 2/m
Крышталічная рашотка	a = 10,47 Å, b = 8,41 Å, c = 6,91 Å; β = 103,83°, Z = 2
Крышталічная рашотка	a = 10,47 Å, b = 8,41 Å, c = 6,91 Å; β = 103,83°, Z = 2
Колер	Ад ярка-жоўтага да лімонна-жоўтага колеру; можа быць зелянява-жоўтага колеру
Колер рысы	Жоўты
Бляск	Шаўкавісты
Празрыстасць	Напаўпразрысты
Цвёрдасць	2
Спайнасць	Дасканалая па {001}
Шчыльнасць	4,7 г/см³
Паказчык пераламлення	nα = 1,750—1,780, nβ = 1,901—2,060, nγ = 1,920—2,080

Адкрыццё

Мінерал упершыню быў знойдзены і вывучаны ў 1899 г. французскімі навукоўцамі Фрыдэлем і Кюменжам, якія вызначылі яго ў пародах з акругі Мантрозэ, ЗША. Мінерал быў названы ў гонар Марыя-Адольфа Карнота, французскага горнага інжынера і хіміка.

Знаходжанне ў прыродзе

Карнатыт можа знаходзіцца ў пясчаніку ў выглядзе лускавінак. Высокае ўтрыманне ўрану робіць мінерал радыеактыўным, і ў той жа час важным для здабычы гэтага элемента. Гэта другасны мінерал урану і ванадыя, які знаходзіцца пераважна ў асадкавых горных пародах. З'яўляецца важным для здабычы мінералам у плато Каларада, ЗША, дзе ён знаходзіцца ў скамянелай драўніне і ў пясчаніку. Таксама, знаходзіцца ў штатах Ваёмінг, Арызона, Юта. У малых колькасцях можа знаходзіцца ў Грантс і акрузе Карбон.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 8: Канто — Кулі / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 8. — С. 80. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0144-3 (т. 8).

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Карнатыт