Кельт (археалогія)

Кельт або мэтаг (састар.) (англ.: celt, socketed axe, socketed axe, ням.: Tüllenbeil) — разнавіднасць бронзавай сякеры і матыкі з утулкай на месцы абуха, накіраванай перпендыкулярна да ляза, у якую ўсоўваецца каленчатая або прамая дзяржальня.

Бронзавы кельт

Кельты альмекаў (у англійскай тэрміналогіі)

У мінулым у заходняй археалогіі гэтым тэрмінам пазначаліся любыя сякеры, цеслы або матыкі з каменя або бронзы. Цяпер у англійскай археалагічнай тэрміналогіі гэта назва захавалася для клінаватых шліфаваных каменных сякер, якія не маюць адтуліны для дзяржальні. Асобна сярод іх вылучаецца тып сякер, характэрны для неалітычнай культуры лінейна-стужачнай керамікі (англ.: shoe-last celt, літаральна — кельт у форме абутковай калодкі, ням.: Shuhleistenkeil — той жа сэнс).

Літаратура

• Богаевский Б. Л. Техника первобытно-коммунистического общества // История техники. — М.—Л.: Изд-во АН СССР, 1936. — Т. I, Ч. 1. — С. 243—255, 259—261, 263, 417—420. — XII, 635 с. — (Труды Института истории науки и техники АН СССР. Серия IV; Вып. 1).
• Брей У., Трамп Д. Археологический словарь. — М.: Прогресс, 1990. — С. 106.
• Кельт // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.