Людвіг Каас

Людвіг Каас (ням.: Ludwig Kaas; 23 мая 1881, Трыр — 15 красавіка 1952, Рым) — нямецкі рымска-каталіцкім святар, палітычны і рэлігійны дзеяч, старшыня палітычнай Партыі каталіцкага Цэнтра (1928—1933) падчас Веймарскай рэспублікі. Адыграў важную ролю ў заключэнні канкардату паміж Апостальскай Сталіцай і Германскім Рэйхам.

Людвіг Каас
ням.: Ludwig Kaas
Нараджэнне	23 мая 1881(1881-05-23) Трыр, Адміністрацыйная акруга Трыр[d], Рэйнская правінцыя, каралеўства Прусія, Германская імперыя
Смерць	15 красавіка 1952(1952-04-15) (70 гадоў) Рым, правінцыя Рым, Лацыа, Італія
Месца пахавання	Ватыканскія гроты
Веравызнанне	Каталіцкая Царква
Партыя	Партыя Цэнтра
Адукацыя	Бонскі ўніверсітэт
Дзейнасць	палітык, багаслоў, выкладчык універсітэта, каталіцкі святар, юрыст, святар
Навуковая дзейнасць
Навуковая сфера	багаслоўе, каталіцтва, палітыка, ecclesiastical law[d] і кананічнае права
Месца працы	Theologische Fakultät Trier[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У 1926—1928 гадах быў дэлегатам Лігі Нацый, у 1919—1920 гадах — дэпутат Веймарскага ўстаноўчага сходу, у 1920—1933 гадах — дэпутат рэйхстага.

У 1933 годзе Гітлер правёў перамовы з лідэрам Партыі цэнтра Людвігам Каасам і ўгаварыў яго падтрымаць Закон аб надзвычайных паўнамоцтвах (1933) у абмен на атрыманыя ад канцлера вусныя гарантыі свабоды царквы.

У тым жа годзе пакінуў Германію, адправіўшыся ў Рым, дзе служыў апостальскім пратанатарыем (1934), канонікам сабора святога Пятра ў Ватыкане (1935) і загадчыкам рамесных майстэрняў базілікі (1936). У 1937 годзе супрацоўнічаў у стварэнні энцыклікі Папы рымскага Пія XI Mit brennender Sorge, якая тычылася становішча Касцёла ў Трэцім рэйху, які асуджае нацыянал-сацыялізм і палітыку Германіі пасля прыходу Гітлера да ўлады.

Кіраваў пошукамі грабніцы Святога Пятра, якія ўвянчаліся поспехам у 1950 годзе.