Літургія папярэднеасвячоных дароў
Літургія папярэднеасвячоных Дароў — літургія, падчас якой прапаноўваюцца для прычашчэння Святыя Дары, асвячоныя раней — на папярэдняй поўнай літургіі па чыне Васіля Вялікага або Яна Залатавуста і якія захоўваюцца ў каўчэжцы звычайна на прастоле або, радзей, на ахвярніку.
Шосты Сусветны Сабор 52-м правілам зацвердзіў паўсюднае здзяйсненне Папярэднеасвячонай літургіі ў дні Вялікага посту, каб не пазбаўляць верных таямнічых зносін з Госпадам і разам з тым не парушаць посту і пакаяння здзяйсненнем урачыстай поўнай літургіі.
У сучаснай практыцы Праваслаўнай Царквы служыцца ў сераду і пятніцу Святой Чатырохдзесятніцы, у храмавыя і дбанныя святы і з панядзелка па сераду Страсной Сядміцы. Да 1930 года ў Кіева-Пячорскай Лаўры таксама здзяйснялася штодня ў се́дмічныя дні Вялікага посту (апроч яго першых двух дзён), што было перажыткам Студзійскага Статуту, які панаваў у Рускай Царкве да XV ст. У цяперашні час гэтая традыцыя страчана.
Асаблівасці:
- няма першай часткі поўнай літургіі — праскамідыі;
- літургія папярэднічаецца службай 3-й, 6-й і 9-й гадзін з паследваннем выяўленчых;
- па отпусце выяўленчых здзяйсняецца вячэрня, якая замяняе пачатковую частку літургіі агалошаных (апошняя яе частка маецца і ў Папярэднеасвячонай літургіі);
- пачынаючы з серады 4-й сядміцы Вялікага посту адразу жа за екценіяй аб агалошаных ідзе екценія аб «рыхтуючыхся да Святой Асветы», гэта значыць, да Хрышчэння, якое было ў Старажытнай Царкве ў Вялікую Суботу;
- на літургіі верных няма малітваў і спеваў, якія адносяцца да падрыхтоўкі і ператварэння Святых Дароў.