Марыя ды Лурдыш Пінтасілгу

Марыя ды Лурдыш Руйву да Сілва дэ Матуш Пінтасілгу (парт.: Maria de Lourdes Ruivo da Silva de Matos Pintasilgo, 18 студзеня 1930, Абрантыш — 10 ліпеня 2004, Лісабон) — партугальскі інжынер-хімік і палітычны дзеяч. 8-ы Прэм’ер-міністр Партугаліі пасля Рэвалюцыі гваздзікоў — з 1 жніўня 1979 па 3 студзеня 1980 года.

Марыя ды Лурдыш Пінтасілгу
парт.: Maria de Lourdes Pintasilgo
108-ы прэм’ер-міністр Партугаліі 1 жніўня 1979 — 3 студзеня 1980
Папярэднік	Carlos Mota Pinto[d]
Пераемнік	Francisco de Sá Carneiro[d]
дэпутат Еўрапейскага парламента 14 верасня 1987 — 24 ліпеня 1989
Нараджэнне	18 студзеня 1930(1930-01-18) Абрантыш, акруга Сантарэн[d], Партугалія
Смерць	10 ліпеня 2004(2004-07-10)[…] (74 гады) Лісабон, акруга Лісабон, Партугалія
Месца пахавання	Prazeres Cemetery[d]
Партыя	Партыя дэмакратычнага аднаўлення[d] Сацыялістычная партыя Партугаліі
Адукацыя	Instituto Superior Técnico[d] Тэхнічны ўніверсітэт Лісабона[d]
Дзейнасць	палітык, інжынерка
Аўтограф
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Увайшла ў гісторыю Партугаліі як першая і адзіная жанчына-прэм’ер, а таксама другая жанчына-прэм’ер у Еўропе пасля Маргарэт Тэтчэр.

Біяграфія

Яшчэ ў раннім узросце яна выяўляла незвычайныя здольнасці — ва ўзросце сямі гадоў яе аддалі ў прэстыжны лісабонскі Ліцэй імя Фэліпэ дэ Ланкаштрэ. Там яна атрымала сярэднюю адукацыю, таксама выявіўшы сябе ў моладзевым руху Mocidade Portuguesa, заснаваным дыктатарам Салазарам. Падчас вучобы ў Вышэйшым тэхнічным інстытуце ў Лісабоне, далучылася да жаночага аддзялення моладзевай арганізацыі каталіцкай універсітэцкай моладзі пры Каталіцкім універсітэце Партугаліі.

У 1953 годзе, ва ўзросце 23 гадоў, скончыла Вышэйшы тэхнічны інстытут Лісабонскага ўніверсітэта, атрымаўшы спецыяльнасць інжынера-хіміка. Працягнула адукацыю пасля дыплома, выйграўшы стыпендыю ў рамках нацыянальнай праграмы па ядзернай энергіі. Пасля завяршэння вучобы пачала працаваць на адной з найбуйнейшых партугальскіх кампаній, звязанай з вытворчасцю цэменту (парт. Companhia União Fabril, CUF), зрабіўшы хуткую прафесійную кар’еру: з 1954 года займала пасаду старшага інжынера аддзела даследаванняў і праектаў, пасля стала дырэктарам праекта — пасада, на якой яна прабыла 7 гадоў да сыходу з кампаніі ў 1960 годзе.

Пінтасілга была цесна звязана з Рымска-каталіцкай царквой. У 1952—1956 гадах яна была старшынёй жаночага аддзялення моладзевай арганізацыі каталіцкай універсітэцкай моладзі, пазней, у 1956—1958 гадах, — кіраўніком Pax Romanaruen (Міжнародны моладзевы рух студэнтаў-каталікоў).

Паміж 1965 і 1974 гадамі працавала ў Карпаратыўнай палаце Нацыянальнай Асамблеі. Уваходзіла ў склад 2-га і 4-га часовых урадаў пасля Рэвалюцыі гваздзікоў як міністр сацыяльнай абароны.

На пасаду прэм’ер-міністра была прызначаная прэзідэнтам Рамалью Эанішам 1 жніўня 1979 года, на замену папярэдніку Карлушу Мота Пінту. За час свайго прэм’ерства (1979—1980) зрабіла важныя рэформы, якія датычацца агульнага сацыяльнага страхавання, а таксама ў галіне аховы здароўя, адукацыі, законаў аб працы. Пазней была паслом у ЮНЕСКА і дэпутатам ад Сацыялістычнай партыі ў Еўрапейскім парламенце ў 1987—1989 гадах.

Была таксама беспартыйным кандыдатам (першай жанчынай у Партугаліі) на пасаду прэзідэнта Рэспублікі падчас прэзідэнцкіх выбараў 1986 года, прайшоўшы першы тур (набрала толькі 7,38 % галасоў). У тым жа годзе заснаваў так званы Рух за паглыбленне дэмакратыі (парт. Movimento para o Aprofundamento da Democracia).

Апублікавала некалькі прац, якія тычацца ролі каталіцкай царквы ў грамадстве, а таксама ролі жанчын у палітычным і грамадскім жыцці.

Памерла ў сваім доме ў Лісабоне раніцай 10 ліпеня 2004 года ад сардэчнай недастатковасці.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Марыя ды Лурдыш Пінтасілгу