Машынны код

Машынны код (таксама ўжываюцца тэрміны ўласны код, або платформава-арыентаваны код, або родны код, або натыўны код — ад англ.: native code) — сістэма каманд канкрэтнай вылічальнай машыны, якая інтэрпрэтуецца непасрэдна мікрапрацэсарам або прашыўкамі дадзенай вылічальнай машыны.

Кожная мадэль працэсара мае свой уласны набор каманд, хоць у шматлікіх мадэлях гэтыя наборы каманд падобныя між сабой. Кажуць, што працэсар A сумяшчальны з працэсарам B, калі працэсар A цалкам «разумее» машынны код працэсара B. Калі працэсар A ведае некалькі каманд, якіх не разумее працэсар B, то B несумяшчальны з A.

«Словы» машыннага кода называюцца машынным інструкцыямі. Кожная з іх апісвае элементарнае дзеянне, якое выконвае працэсар, такое як «пераслаць з памяці ў рэгістр». Праграма — гэта проста доўгі спіс інструкцый, што выконваюцца працэсарам. Раней працэсары проста выконвалі інструкцыі адну за другой, але новыя суперскалярныя працэсары здольныя выконваць некалькі інструкцый за раз. Прамы паток выканання каманд можа быць зменены інструкцыяй пераходу, якая пераносіць выкананне на інструкцыю з зададзеным адрасам. Інструкцыя пераходу можа быць умоўнай, г.зн. пераход адбываецца толькі пры выкананні некаторай умовы.

Таксама інструкцыі бываюць пастаяннай даўжыні (у RISC, MISC-архітэктурах) і дыяпазоннымі (у CISC-архітэктурах; напрыклад, для архітэктуры x86 каманда мае даўжыню ад 8 да 120 бітаў).