Мегарская школа

Мега́рская шко́ла (мега́рыкі) — адна з сакратычных школ старажытнагрэчаскай філасофіі, заснаваная Еўклідам з Мегары. Існавала ў IV ст. да н.э., спалучала ідэі Сакрата, элейскай школы і сафістаў.

Асноўныя інтарэсы мегарыкаў былі накіраваны на пытанні логікі, мастацтва, славеснай спрэчкі, эўрыстыкі; сакратаўскую этыку яны злучалі з элеацкім вучэннем аб вечным і нязменным Адзіным.

Прадстаўнікі: Еўбулід з Мілета, Дыядор Крон, да якіх узыходзяць шматлікія традыцыйныя сафізмы («Ілгун», «Куча» і г. д.), Стыльпон з Мегары, Клінамах, Філон Дыялектык і іншыя.

Літаратура

• Античная философия: Энциклопедический словарь. — М.: Прогресс-Традиция, 2008. — 896 с. — С. 482—483. — ISBN 8-89826-309-0
• Döring, Klaus: Die Megariker. Kommentierte Sammlung der Testimonien. Grüner Amsterdam 1971 (Studien zur antiken Philosophie 2), ISBN 90-6032-003-4
• Makin S. (1996), Megarian Possibilities, Philosophical Studies, vol. 83, pp. 253-76.
• Weidemann H. (2008), Aristotle, the Megarics, and Diodorus Cronus on the notion of possibilty, American Philosophical Quarterly, vol. 45, pp. 131—148.