Вікіпедыя

Мішэль Соні

Мішэль Соні (фр. Michel Sogny, нар. 21 лістапада 1947, По, Францыя) — французскі піяніст, кампазітар і пісьменнік венгерскага паходжання. Ён распрацаваў новы падыход да навучання ігры на фартэпіяна.[1][2] Яго метад дазволіў многім студэнтам усіх узростаў атрымліваць асалоду ад гульні на гэтым інструменце, бо гульня на фартэпіяна звычайна лічыцца недасяжнай, калі яе не вывучыць у дзяцінстве.[3]

Мішэль Соні
фр.: Michel Sogny
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння 21 лістапада 1947(1947-11-21) (76 гадоў)
Месца нараджэння
Краіна
Альма-матар
Музычная дзейнасць
Прафесіі піяніст, кампазітар
Інструменты фартэпіяна
michelsogny.net
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія правіць

Мішэль Соні вучыўся ў École Normale de Musique de Paris, дзе займаўся фартэпіяна пад кіраўніцтвам Жуля Жанціля і Івоны Дэспор. Ён мае ступень магістра псіхалогіі, ступень бакалаўра літаратуры і доктарскую ступень па філасофіі,[4] якую ён атрымаў у Сарбоне ў 1974 годзе пад кіраўніцтвам Уладзіміра Янкелевіча. Мішэль Соні з’яўляецца заснавальнікам SOS Talents Foundation.

Разам з Валеры Жыскар д’Эстэнам і праўнучкай Ферэнца Ліста, Бландзін Аліўе дэ Прэво, Соні быў адным з заснавальнікаў Французскай асацыяцыі імя Ферэнца Ліста.[5][6]

Фартэпіянны метад Мішэля Соні правіць

Метадалогія Соні выкладаецца ў яго школах у Парыжы і Жэневе. З 1974 года больш за 20 000 студэнтаў асвойваюць фартэпіяна па методыцы Соні.[7][8]

Метад складаецца з двух асноўных кампанентаў: Дыдактычныя работы — Prolégomènes, якія ўяўляюць сабой невялікія практыкаванні.[9] Polégomènes развіваюць успрыманне музычнай сімфоніі і гуку.[10] Другі кірунак складаецца з цыкла эцюдаў, дзе канцэнтрацыя робіцца на развіцці тэхнічных навыкаў, такіх як жэсты і пазіцыі рук.[11]

Адным з вучняў Соні, які пачаў займацца фартэпіяна ўжо ў сталым узросце, была прафесарка французскай мовы Мішэль Парыс.[12] Пасля заканчэння 4-гадовага метадалагічнага курсу Соні ва ўзросце 30 гадоў яна выступіла з сольным канцэртам у Тэатры на Елісейскіх палях пры патранажы Міністэрства культуры.[13]

Яшчэ адной паспяховай вучаніцай Мішэля Соні была Клодын Зевако, якая выступала ў Тэатры Елісейскіх Палёў у 1983 і 1984 гадах.[14]

У 1981 годзе Сенат афіцыйна звярнуўся да міністра культуры Джэка Лэнга, каб абмеркаваць укараненне метадалогіі Мішэля Соні па ўсёй Францыі. [15]

Зноскі правіць

  1. ↑ Valérie Sasportas (23 April 2010). « Michel Sogny, La musique sans soupirs ». Le Figaro.
  2. ↑ Radio Classique (December 2015). «L’art et la Méthode de Michel Sogny».
  3. ↑ « L’histoire d’une adulte prodige », Piano n°19, 2005—2006.
  4. ↑ Le Processus de l’esprit créateur chez Liszt Шаблон:SUDOC
  5. ↑ Association française Franz Liszt 1972 «, Documentation Association Franz Liszt,‎ octobre 1972
  6. ↑ "Une Association Franz Liszt". Le Figaro. 16 October 1973. p. 29.
  7. ↑ Hillériteau, Thierry (2 May 2014). "Les antiques accords de Michel Sogny". Le Figaro.
  8. ↑ "L'HUMANISTEDE LA MUSIQUE". 18 May 2017.
  9. ↑ François Lancel, „En avant la musique“, Le Parisien,‎ mai 1981
  10. ↑ Stephan Friedrich, „L’Art et la Méthode“, Classica L’Express»,‎ décembre 2015, p. 4
  11. ↑ Georges Hilleret, «Le bonheur de jouer Bach après quelques mois de pratique», Télé 7 Jours,‎ 26 mai 1984
  12. ↑ Stephan Friedrich, «Michèle Paris — L’adulte prodige», Classica L’Express,‎ décembre 2014, p. 9
  13. ↑ Edgar Schneider, «Jours de France», Le Carnet de la Semaine,‎ 3 mai 1980
  14. ↑ «En Bref- Récital à la Fondation Cziffra», Le Monde,‎ 26 mai 1984
  15. ↑ "Enseignement de la musique : extension du centre Michel Sogny – Sénat".

Спасылкі правіць

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Мішэль_Соні&oldid=4725333"