Натуралізм (жывапіс)
Натуралізм (ад лац. nаturа — «прырода») — позні этап развіцця французскага рэалістычнага жывапісу, які прыйшоўся на 1870-я гады. Натуралістамі звалі былых мастакоў-акадэмістаў, якія імкнуліся як мага больш дакладна, фатаграфічна захаваць сучасную рэчаіснасць, у прыватнасці, паўсядзённае жыццё сялянства і працоўнага класа.
У параўнанні з творамі Курбэ сацыяльна-крытычная і сатырычная складнікі ў творах натуралістаў адышлі на другі план. Да з'яўлення тэрміна «імпрэсіянізм» яго прадстаўнікоў прылічалі да натуралістаў (так, напрыклад, паступае Заля ў нарысе 1868 года «Натуралісты»). Па меры таго, як імпрэсіяністы атрымлівалі ўсё большае прызнанне, цікавасць да натуралізму зыходзіць на нішто. Задачы абыякавага фіксавання рэальнасці, якія ставілі перад сабой мастакі гэтага кірунку, з поспехам выконвала фатаграфія.
Не варта блытаць натуралістычны падыход да мастацтва з літаратурным натуралізмам — кірункам у літаратуры канца XIX і пачала XX стагоддзя, які, апроч Заля, прадстаўлялі Гі дэ Мапасан і Тэадор Драйзер.
-
Д. Р. Найт. «Аклікаючы паромшчыка» -
А. Мут. «Разгрузка брыга ў Марселі» -
Л. Лерміт. «Выдача жалавання жняцам» -
Ф. Пелез. «Вандроўны цырк» -
Ж. Басцьен-Лепаж. «Дзеці рыбака»
