Олуф II
Олуф II Харальдсен (дацк.: Oluf II Haraldsen, пам. 1141) — дацкі анты-кароль-бунтар, кіраўнік Сконэ з 1139 года.
| Олуф II | |
|---|---|
 | |
| Нараджэнне | XII стагоддзе |
| Смерць |
1143 |
| Бацька | Харальд Дзіда[d] |
| Маці | Ragnild Magnusdotter[d] |
| Дзеці | Harald Skrænk[d] |
| Дзейнасць | манарх |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Олуф — сын Харальда Дзіды, унук дацкага караля Эрыка I. Дзядзька Олуфа Эрык II забіў Харальда і 6 яго сыноў, за выключэннем Олуфа. Пасля беспаспяховай спробы атрымаць прастол па спадчыне Олуф у 1139 годзе абвясціў сябе каралём Сконэ. Змагаўся супраць дацкага караля Эрыка III. Падчас грамадзянскай вайны здзяйсняў набегі на тэрыторыю Даніі, падчас аднаго з якіх забіў біскупа Роскіле, за што быў адлучаны Папам Інакенціем II ад царквы. У 1143 годзе Эрык III арганізаваў паход у Сконэ, падчас якога забіў Олуфа.