Плацін
Плацін (205, Лікопаль, Егіпет, Рымская імперыя— 270, двор каля Мінтурнаў): старажытнагрэчаскі філосаф-платонік.
| Плацін | |
|---|---|
.JPG) | |
| Дата нараджэння | 205[1] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 270[2][3][…] |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | філосаф, пісьменнік |
| Навуковая сфера | філасофія |
| Вядомыя вучні | Porphyry[d] і Cassius Longinus[d] |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Выкладаў філасофію ў Рыме (з 244). Найбольшую вядомасць атрымаў як заснавальнік школы неаплатанізму і аўтар шматлікіх тэкстаў. Яго галоўны твор, «Энеады» («дзявяткі»), быў выдадзены вучнем Парфірыем пасля смерці Плаціна. Адзначаецца, што Плацін быў чалавекам сціплым і часта казаў: «Новага нічога няма, усё ўжо сказана Платонам»[4].
Выхоўваўся ў Александрыі. Удзельнічаў у паходзе Гардзіяна III у Месапатамію. Меў шмат прыхільнікаў у колах арыстакратыі, а яго патронамі былі імператар Галіен і яго жонка Саланіна.
Плацін ніколі не пазіраваў мастакам[5]. Верагоднай выявай ёсць партрэт не-рымляніна аскетычнага віду, вядомы са шматлікіх копій. Гэты партрэт, як і іншы партрэт (аўтарства Картэрыя), мог быць зроблены пасля смерці Плаціна, з вусных апісанняў. Выява на рэльефе саркафагу, відаць, атаясамлецца з ім памылкова[4].
Зноскі
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 15 кастрычніка 2015.
- ↑ (not translated to mul) Plotinus // Project Gutenberg — Project Gutenberg Literary Archive Foundation, 1971. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Plotinus // Lord Byron and his Times Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ а б Хафнер Г. Выдающиеся портреты античности : 337 портретов в слове и образе / Пер. с нем. В. А. Сеферьянц. — М.: Прогресс, 1984. — 311 с. (руск.)
- ↑ Паводле паведамлення яго вучня Парфірыя. Хафнер Г. Выдающиеся портреты античности : 337 портретов в слове и образе / Пер. с нем. В. А. Сеферьянц. — М.: Прогресс, 1984. — 311 с. (руск.)