Раваам
Раваам, у каталіцкай традыцыі Рабаам[5] (іўр.: רְחַבְעָם) — цар іўдзейскі, сын і пераемнік Саламона.
| Раваам | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| стар.-яўр.: רְחַבְעָם, Рэхав’ам | |||||||
 | |||||||
|
|||||||
| Папярэднік | Саламон | ||||||
| Пераемнік | Авія | ||||||
| Нараджэнне |
972 да н.э. |
||||||
| Смерць |
914 да н.э. |
||||||
| Месца пахавання | |||||||
| Род | дынастыя Давіда | ||||||
| Бацька | Саламон[1] | ||||||
| Маці | Наама[d][1] | ||||||
| Жонка | Мааха[d][2] і Mahalath[d] | ||||||
| Дзеці | Авія[3], Zaham[d], Jeush[d][4] і Shemariah[d][4] | ||||||
| Веравызнанне | Іўдаізм | ||||||
| Дзейнасць | манарх | ||||||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |||||||
Паводле Бібліі, узышоў на прастол ва ўзросце 41 года і валадарыў 17 год. Пры ім адбыўся падзел Ізраільска-Іўдзейскага царства на Ізраільскае і Іўдзейскае. За сталіцу меў Іерусалім, галоўны горад Іўдзеі. Нягледзячы на ператварэнне сталіцы і 15 іншых гарадоў у моцныя крэпасці, на пятым годзе свайго валадарства пацярпеў паражэнне ад егіпецкага цара Сусакі. Біблія паказвае яго прадаўжальнікам разбэшчанага вобраза жыцця свайго бацькі Саламона, які меў шмат жонак і наложніц і мноства дзяцей ад іх. Любімай жонкай Раваама была Мааха, дачка ці ўнучка Авесалома. Сваім пераемнікам на стальцы ён прызначыў свайго сына Авію[6].
Зноскі
- ↑ а б Каменецкий А. С. Рехабеам // Еврейская энциклопедия — СПб.: 1912. — Т. 13. — С. 465–467.
- ↑ 20 // ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΩΝ Β
- ↑ 10 // ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΩΝ Α
- ↑ а б 19 // 2 Chronicles 11
- ↑ Пераклад Бібліі Рымска-Каталіцкага Касцёла на Беларусі
- ↑ Скарына Ф. Творы: Прадмовы, сказанні, пасляслоўі, акафісты, пасхалія / Уступ. арт., падрыхт. тэкстаў, камент., слоўнік А. Ф. Коршунава, паказальнікі А. Ф. Коршунава, В. А. Чамярыцкага. — Мн.: Навука і тэхніка, 1990. — С. 145. — 207 с.: іл. ISBN 5-343-00151-3.
Літаратура правіць
- Скарына Ф. Творы: Прадмовы, сказанні, пасляслоўі, акафісты, пасхалія / Уступ. арт., падрыхт. тэкстаў, камент., слоўнік А. Ф. Коршунава, паказальнікі А. Ф. Коршунава, В. А. Чамярыцкага. — Мн.: Навука і тэхніка, 1990. — С. 145. — 207 с.: іл. ISBN 5-343-00151-3.