Рэзана́нс (фр.: resonance, ад лац.: resono — водгук) — з’ява рэзкага ўзрастання амплітуды вымушаных ваганняў. Яно адбываецца, калі частата вонкавага ўздзеяння набліжаецца да частаты ўнутры сістэмы. Як след, павялічваецца ўзровень амплітуды.

Эфект рэзанансу для розных частот вонкавага ўздзеяння і каэфіцыентаў згасання

Рэзананс упершыню апісаў Галілеа Галілей[1].

Рэзананс у механіцы правіць

Рэзананс у гуку правіць

Гл. таксама правіць

Зноскі

  1. Наумчик В. Н. 2010.

Літаратура правіць

  • Richardson LF (1922), Weather prediction by numerical process, Cambridge.
  • Bretherton FP (1964), Resonant interactions between waves. J. Fluid Mech., 20, 457—472.
  • Kaup PJ, Reiman A and Bers A (1979), Space-time evolution of nonlinear three-wave interactions. Interactions in a homogeneous medium, Rev. of Modern Phys, 51(2), 275—309.
  • Haken H (1983), Advanced Synergetics. Instability Hierarchies of Self-Organizing Systems and devices, Berlin, Springer-Verlag.
  • Наумчик В. Н. Резона́нс // Физика: словарь-справочник для школьников (руск.) / В. Н. Наумчик, Э. М. Шпилевский. — Мн.: Новое знание, 2010. — С. 295. — 592 с. — 3 010 экз. — ISBN 978-985-475-397-3. (руск.)
  • Наумчик В. Н. Резона́нс в электри́ческом колеба́тельном ко́нтуре // Физика: словарь-справочник для школьников (руск.) / В. Н. Наумчик, Э. М. Шпилевский. — Мн.: Новое знание, 2010. — С. 295—296. — 592 с. — 3 010 экз. — ISBN 978-985-475-397-3. (руск.)