Сэмюэл Бекет
Семюэл Ба́рклі Бекет[7] (англ.: Samuel Barclay Beckett; 13 красавіка 1906 — 22 снежня 1989) — ірландскі празаік, паэт, драматург, эсэіст, прадстаўнік тэатра абсурду.
| Сэмюэл Бекет | |
|---|---|
| Samuel Beckett | |
 | |
| Асабістыя звесткі | |
| Імя пры нараджэнні | брыт. англ.: Samuel Barclay Beckett[1] |
| Псеўданімы | Andrew Belis |
| Дата нараджэння | 13 красавіка 1906[2][3][…] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 22 снежня 1989[4][5] (83 гады) |
| Месца смерці | |
| Пахаванне | |
| Грамадзянства | Ірландыя |
| Жонка | Suzanne Dechevaux-Dumesnil[d] |
| Альма-матар |
|
| Прафесійная дзейнасць | |
| Род дзейнасці | пісьменнік, мовазнавец, кінарэжысёр, сцэнарыст, гулец у крыкет, паэт, раманіст, драматург, перакладчык, настаўнік, інтэлектуал, змагар Французскага супраціву, відэамастак |
| Гады творчасці | 1929—1989 |
| Кірунак | мадэрнізм, тэатр абсурду |
| Жанр | драматычны фільм |
| Мова твораў | французская і англійская |
| Дэбют | «Больш брэша, чым кусае» |
| Грамадская дзейнасць | |
| Член у | |
| Прэміі | Нобелеўская прэмія (1969) |
| Узнагароды | |
| Подпіс |
 |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
 Цытаты ў Вікіцытатніку | |
Біяграфія правіць
Дзяцінства і адукацыя правіць
Бекетава сям'я (раней Becquet) быццам бы выводзілася з роду Гугенотаў і перабралася ў Ірландыю з Францыі пасля адхілення Нантскага Эдыкту ў 1685 годзе, хаця гэтая тэорыя здаецца непраўдападобнай[8]. Бекеты былі вернікамі Ірландскага Касцёла. Сямейны дом, Кулдрынег у Дубліне ў раёне Фоксрок, быў вялікай сядзібай з садам і тэністым кортам, пабудаванай у 1903 годзе Бекетавым бацькам Вільямам. Сядзіба і сад, разам з навакольнымі краявідамі, дзе Семюэл Бэкет часта шпацыраваў са сваім бацькам, недалёкі Леапардстаўн Рэйскоўрс, чыгуначны вакзал у Фоксрок і вуліца Харкоўрт, апошняя станцыя гарадской лініі, — усе гэтыя месцы выступаюць у яго ранняй прозе і дзеятворах.
Пяцігадовым хлопчыкам, Бекет хадзіў у мясцовую музычную школку, дзе ўпершыню пачаў вывучаць музыку, а пасля перайшоў у Эрльсфард Хаус Скул, якая размяшчалася ў цэнтры горада, непадалёк ад вуліцы Харткоўрт. У 1919 годзе Бэкет пайшоў у Партора Роял Скул у Эніскілене, Каўнты Ферменег — школа, у якой вучыўся таксама Оскар Уайльд. Будучы прыроджаным атлетам, Бекет выдатна гуляў у крыкет у ролі леваручнага бітнага і леваручнага сярэднехуткага кідалы. Пазней ён гуляў за Дублінскі ўніверсітэт і згуляў дзве першалігавыя гульні супраць Нортхемптоншайр. У выніку Бекет стаў адзіным лаўрэатам Нобелеўскай прэміі па літаратуры, якому быў прысвечаны артыкул у Уіздэн Крыкетэрс Альманак — бібліі крыкету.
Беларускія пераклады правіць
- Не я: [П'еса] / Пер. з англ. Л. Баршчэўскі // Крыніца № 7, 1994. — С. 92-95;
- Пры зачыненых дзвярах: Драм. творы / Уклад. Л. Баршчэўскі. — Мн., 1995. — С. 240—246.
- У чаканьні Гадо / Пераклад В. Воранава. — Мн., 2005.
- Канец гульні / Пераклад Зм. Коласа // Сартр Ж.-П. Мухі; Камю А. Праведнікі; Бэкет С. Канец гульні. — Мн., 2005 («Бібліятэка французскай драматургіі» — Т. 2).
Зноскі
- ↑ кніга
- ↑ Samuel Beckett // Nationalencyklopedin — 1999. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Samuel Barclay Beckett // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Samuel Beckett // Gran Enciclopèdia Catalana — Grup Enciclopèdia, 1968.
- ↑ https://rkd.nl/nl/explore/artists/485290 Праверана 9 верасня 2021.
- ↑ https://deces.matchid.io/id/ncZXboIxtJEm Праверана 7 лютага 2021.
- ↑ Напісанне Сэмюэл Барклі Бекет паводле БЭ ў 18 т. — Т.2. -- Мн., 1996. -- С. 376.
- ↑ Кронін, 3-4