Серавадарод
Серавадаро́д[2] (сульфід вадароду) — бескаляровы газ з пахам тухлых яек і саладкаватым прысмакам. Хімічная формула — H2S.
| Серавадарод | |
| |
| |
| Агульныя | |
|---|---|
| Сістэматычнае найменне | сульфід вадароду |
| Хім. формула | H2S |
| Фізічныя ўласцівасці | |
| Стан (ст. ум.) | газ |
| Малярная маса | 34,082 г/моль |
| Шчыльнасць | 1,5206 г/літр (н.у.) |
| Тэрмічныя ўласцівасці | |
| Тэмпература плаўлення | −85,54[1] °C |
| Тэмпература кіпення | −60,35[1] °C |
| Хімічныя ўласцівасці | |
| pKa | 6,89, 19 ± 2 |
| Растваральнасць у вадзе | 0,25 (40 °C) |
| Класіфікацыя | |
| Рэг. нумар CAS | |
| PubChem | |
| Рэг. нумар EINECS | 231-977-3 |
| SMILES | |
| RTECS | MX1225000 |
| ChemSpider | |
Дрэнна растваральны ў вадзе, добра — у этаноле. Атрутны. Пры вялікіх канцэнтрацыях раз’ядае шматлікія металы. Канцэнтрацыйныя межы ўзгарання з паветрам складаюць 4,3-46 % серавадароду.
У прыродзе сустракаецца вельмі рэдка ў выглядзе змешаных рэчываў нафты і газу. Уваходзіць у склад вулканічных газаў. Утвараецца пры гніення бялкоў.
Зноскі
- ↑ а б Л. Ю. Аликберова. Сероводород — Большая российская энциклопедия(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 5 ліпеня 2019. Праверана 5 ліпеня 2019.
- ↑ БелЭн 2002.
Літаратура правіць
- Серавадарод // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 342. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).