Сюіта
Сюіта (фр.: suite[1] — «шэраг», «паслядоўнасць», «чаргаванне») — 1) інструментальны музычны твор шматчасткавай цыклічнай будовы, які складаецца з адносна самастойных кантрастных частак, аб'яднаных агульнай мастацкай задумай. Ад санаты і сімфоніі адрозніваецца больш простай музычнай драматургіяй і структурай, адсутнасцю рэгламентацыі колькасці і паслядоўнасці частак, а таксама сувяззю з песняй і танцам. 2) Харэаграфічная кампазіцыя з некалькіх танцаў, самастойны твор або ў складзе балетнага спектакля.
Зноскі
- ↑ Слоўнік іншамоўных слоў : у 2 т. / А. М. Булыка. — Мінск : БелЭн, 1999. — Т. 2 : М-Я. — 1999. — 736 с. — ISBN 985-11-0153-2, С.443
Літаратура правіць
- Дубкова Т. А. Сюі́та // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 331. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
- Сюі́та // Тлумачальны слоўнік беларускай мовы: У 5-ці т / АН БССР, Інстытут мовазнаўства імя Я. Коласа. — Мн.: Беларус. Сав. Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 1983. — Т. 5 кн. 1: С — Улагодзіць / [рэдактар М. Р. Суднік]. — С. 441. — 663 с.
- Сюи́та / Манукян И. Э. // Т. 25. Струнино — Тихорецк. — М. : Советская энциклопедия, 1976. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)
- Сюи́та / Манукян И. Э. // Симон — Хейлер. — М. : Советская энциклопедия : Советский композитор, 1981. — Стб. 360—363. — (Энциклопедии. Словари. Справочники : Музыкальная энциклопедия : [в 6 т.] / гл. ред. Ю. В. Келдыш; 1973—1982).