Вікіпедыя

Сяргей Эрвандавіч Кургінян

Сяргей Эрвандавіч Кургінян (14 лістапада 1949, Масква, СССР) — савецкі і расійскі палітолаг[1], грамадскі і палітычны дзеяч[2], тэатральны рэжысёр і лідар руху «Сутнасць Часу»[3]. Пастаянны сувядучы палітычнага ток-шоу «Гістарычны працэс» на тэлеканале «Расія». Па першай спецыяльнасці — геафізік[4].

Сяргей Эрвандавіч Кургінян
Нараджэнне 14 лістапада 1949(1949-11-14) (74 гады)
Бацька Ерванд Амаякавіч Кургінян[d]
Маці Марыя Сяргееўна Бекман[d]
Партыя
Член у
Адукацыя
Навуковая ступень кандыдат фізіка-матэматычных навук (1978)
Дзейнасць палітолаг, тэлевядучы, геафізік
Навуковая дзейнасць
Навуковая сфера паліталогія
Сайт kurginyan.ru
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія правіць

Нарадзіўся 14 лістапада 1949 года ў Маскве ў сям’і навукоўцаў. Бацька — Эрванд Амаякавіч Кургінян (1914—1996) быў прафесарам найноўшай гісторыі і спецыялістам па Блізкім Усходзе. Маці — Марыя Сяргееўна Бекман (1922—1989) была старшым навуковым супрацоўнікам аддзела тэорыі літаратуры Інстытута сусветнай літаратуры імя Горкага, спецыялістам па Томасу Ману, аўтарам шэрагу манаграфій. Дзед па лініі маці быў белым афіцэрам, які перайшоў да чырвоных, расстраляны 02.11.1938 года. Прадзед, Мікалай Мікалаевіч Бекман, з’яўляўся апошнім маршалкам шляхты Клімавіцкага павета.

Савецкі перыяд правіць

Выпускнік Маскоўскага геолагаразведачнага інстытута па спецыяльнасці «Геафізіка» (1972 год). Скончыў Тэатральную вучэльню імя Б. Шчукіна (1983) па спецыяльнасці «Рэжысура драмы». Кандыдат фізіка-матэматычных навук, навуковы супрацоўнік Інстытута акеаналогія АН СССР (1974—1980). Да 1986 года лічыўся старшым навуковым супрацоўнікам у лабараторыі прыкладной кібернетыкі Маскоўскага геолагаразведачнага інстытута.

Кургінян быў членам камісіі па новых тэатральным формах Саюза тэатральных дзеячаў РСФСР і ініцыятарам сацыяльна-эканамічнага эксперыменту «Тэатр-студыя на калектыўным падрадзе». Створаны С. Кургінянам яшчэ ў студэнцкія гады (1967) тэатр-студыя ў 1986 годзе разам са студыямі М. Разоўскага, «На Паўднёвым Захадзе», «Чалавек» і іншымі прыняў удзел у эксперыменце «Тэатр на калектыўным падрадзе». Па выніках эксперыменту тэатр атрымаў статус дзяржаўнага (тэатр «На дошках»). Тэатр С. Кургіняна спавядае філасофскі і метафізічны падыход да з’яў сучаснасці.

З 1980-х гадоў С. Кургінян паралельна з тэатральнай дзейнасцю займаецца аналізам палітычнага працэсу. У лістапада 1987 года выканкам Массавета сваім рашэннем № 2622 стварыў «Эксперыментальны творчы цэнтр» на базе тэатра-студыі «На дошках» і даў яму комплекс памяшканняў па Успольным завулку г. Масквы, адкрыўшы фінансаванне на іх рэканструкцыю. У студзені 1989 года Кургінян ўзначаліў створаную Масгарвыканкамам на базе тэатра арганізацыю новага тыпу — «Эксперыментальны творчы цэнтр». Неаднаразова выязджаў у «гарачыя кропкі» па даручэнні ЦК КПСС (затым — кіраўніцтва Вярхоўнага Савета РСФСР) для правядзення незалежнай экспертызы.[5]

Пасля няўдалых спроб прапанаваць свае паслугі сакратару ЦК КПСС Аляксандру Якаўлеву (1987 г.), Старшыні Прэзідыума ВС РСФСР Віталю Варатнікову і старшыні КДБ СССР Віктару Чэбрыкаву (1988 г.) Кургінян быў набліжаны другім (затым першым) сакратаром МГК КПСС Юрыем Пракоф’евым і ўведзены ў кругі Саўміна СССР і ЦК КПСС. У верасні 1990 года на мазгавым штурме ў Саўміне Кургінян прапаноўваў правесці жорсткія канфіскацыйныя меры і масавыя рэпрэсіі супраць «дзялкоў ценявой эканомікі», выклікаўшы заўвагу віцэ-прэм’ера Леаніда Абалкіна: «Гэта мы ўжо праходзілі ў 1937 годзе». Падтрымлівае ў той перыяд цесныя сувязі з групай «Саюз».

 
Сяргей Кургінян ( на заднім плане) на форуме «Каўказ сёння і заўтра: адкрыты дыялог моладзі».

У 1990 годзе С. Кургінян балатаваўся ў народныя дэпутаты РСФСР (па Чэртанаўскай тэрытарыяльнай акрузе N 58 г. Масквы). Яго перадвыбарная праграма прапаноўвала стратэгію нацыянальнага выратавання Расіі, здольную прадухіліць распад расійскай эканомікі, грамадства, дзяржавы. У якасці адказу на пытанне, адкуль узяць грошы на рэалізацыю гэтай праграмы, у агітацыйных матэрыялах кандыдата С. Кургіняна паказвалася, што Расія штогод губляе вялізныя грашовыя сродкі за кошт несправядлівага размеркавання паміж саюзнымі рэспублікамі СССР, на даўгабуд і саюзныя «праекты стагоддзя» і да т. п. Расійцам прапаноўвалася ўзяць прыклад з японцаў і «скупа і ашчадна» ўкласці ўсе вызваленыя грашовыя сродкі ў праграму нацыянальнага выратавання Расіі.[6]

У 1991 годзе Кургінян адмовіўся стаць дарадцам Гарбачова з-за разыходжання ў поглядах на шляху вываду кампартыі і краіны з тупіку. Ідэю С. Кургіняна аб апоры на інтэлектуальны пласт (найперш, навукова-тэхнічную інтэлігенцыю) для ўзяцця краінай мадэрнізацыйнага бар’ера падтрымліваў Ю. Пракоф’еў, сакратар МГК КПСС. У цэнтры Масквы С. Кургіняну, які аб’яднаў у Эксперыментальны творчы цэнтр шэраг арганізацый і лабараторый з распрацоўкамі прарыўнага характару, было перададзена некалькі дамоў.

У 1993 годзе стаў дарадцам Р. І. Хасбулатава. У час кастрычніцкіх падзей 1993 года знаходзіўся ў будынку Вярхоўнага Савета. З’яўляўся распрацоўшчыкам сцэнара паводзін апазіцыйных сіл, альтэрнатыўнага таму, які быў рэалізаваны 3 кастрычніка («паход на Астанкіна»). На яго думку, план паходу на Астанкіна быў правакацыйны. Некалькі разоў зрываў правакацыі, якія арганізуюцца ў асяроддзі «беладомаўцаў» (так званы «бунт Сакалова» і г. д.), катэгарычна пярэчыў супраць інкарпарацыі ў шэрагі беладомаўцаў баркашаўцы і іншых правакацыйных элементаў. Вёў палітычны дыялог і інфармацыйную кампанію ў карысць Вярхоўнага Савета. 30 верасня «партыя» прыхільнікаў паходу на Астанкіна, якая знаходзілася ўнутры будынка, дамаглася выправаджэння С. Кургінян як свайго небяспечнага праціўніка. У гэты ж дзень С. Кургінян звярнуўся да ўсіх прыхільнікаў Вярхоўнага Савета з папярэджаннем аб правакацыі, якая рыхтуецца. Папярэджанне было перададзена па каналах інфармацыйнай сістэмы «Кальцо», таксама з’явілася на стужках афіцыйных інфармагенцтваў (поўны тэкст у часопісе «Расія-XXI», № 8, 1993).

У 1996 годзе прапанаваў прадстаўнікам буйнога бізнесу аб’яднацца і ўстаць на канструктыўную прадзяржаўную пазіцыю. Вынікам гэтага стаў вядомы «Ліст трынаццаці».[7]

Па ўласных словах, удзельнічаў у зняцці генерала А. І. Лебедзя з пасады сакратара Савета бяспекі Расійскай Федэрацыі.[8]

У 2007 годзе перад выбарамі прэзідэнта Расіі выказаў меркаванне, што «сам прынцып прэзідэнцкай улады ў Расіі — больш фундаментальна канстытуцыйны, чым прынцып, у якім гаворыцца аб двух тэрмінах прэзідэнцтва», а таксама выказаў асцярогу, што "калі Пуцін паспрабуе зрушыць з прэзідэнцкага паста хоць б на міліметр, ён разваліць сістэму ".[9]

З ліпеня па снежань 2010 года быў сувядучы тэлепраграмы «Суд часу».

У 2011 годзе пасля з’езду партыі Адзіная Расія, каментуючы вылучэнне Д. Мядзведзевым У. Пуціна ў якасці кандыдата на пасаду Прэзідэнта Расіі, С. Кургінян сказаў, што «працэс, які хацелі звярнуць у бок вяртання да радыкальнага лібералізму, у гэты бок не павярнуўся», а таксама, што «з дэсталінізацыяй радыкальнага лібералізму, вяртаннем да ўжо мёртвага міфалагема і тыпах сацыяльнага і іншага культурнага быцця, — з гэтым усім скончана на бліжэйшы час». Звяртаючыся да сваіх прыхільнікаў, С. Кургінян таксама падкрэсліў, што гэтага не адбылося дзякуючы «у тым ліку і нашым сціплым намаганням».[10]

Аўтар і вядучы «антышоу» праграмы «Сутнасць часу», публікуемай з лютага 2011 года на відэа-хостынгу Vimeo[11], сайце эксперыментальнага творчага цэнтра і сайце віртуальнага клуба «Сутнасць часу»[12]. У перадачы, сярод іншага, сцвярджае думку аб месіянскай ролі Расіі ў сучасным свеце.[13]

Са жніўня 2011 года — сувядучы (разам з Мікалаем Сванідзэ) праекта «Гістарычны працэс» на тэлеканале «Расія».

Зноскі

  1. ↑ Новость
  2. ↑ Назад в СССР?
  3. ↑ Сторонники оппозиции вышли на улицы — Первый канал
  4. ↑ Почему Кургиян и Сванидзе никогда не станут друзьями // Экспресс газета
  5. ↑ Отрывок из программы «Познер» (25.05.2009)
  6. ↑ Агитационный материал кандидата в народные депутаты РСФСР по Чертановскому территориальному избирательному округу N 58 (г. Москва) С. Е. Кургиняна на выборах 4 марта 1990 года Архівавана 4 студзеня 2012.
  7. ↑ «Выйти из тупика!» (Письмо 13-ти)
  8. ↑ Сергей Кургинян. Интервью на канале Russia.ru. за 2010 год
  9. ↑ С.Кургинян «Регресс возможен» Интервью экспертному порталу Кремль. Орг Фонда эффективной политики Г.Павловского Архівавана 5 лістапада 2011.
  10. ↑ С. Кургинян «Суть времени — спецвыпуск» По поводу политических решений, принятых на съезде «Единой России» 24 сентября 2011 г.
  11. ↑ ECC TV Videos
  12. ↑ «Суть Времени»
  13. ↑ Программа «Суть времени», выпуск 25

Кнігі правіць

Спасылкі правіць

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Сяргей_Эрвандавіч_Кургінян&oldid=4327461"