Сінайскі кодэкс

Сінайскі кодэкс (Codex Sinaiticus), $\aleph$ або 01 (Gregory-Aland) — адзін з найстарэйшых і самых галоўных рукапісаў Новага Запавету і Старога Запавету, напісаны на старажытнагрэчаскай мове (дыялект Койне), датуецца пачаткам 4 ст.. Большая частка кодэкса захоўваецца ў Брытанскай бібліятэцы (Additional Manuscripts 43725) ў Лондане^[1].

Апісанне правіць

Сінайскі кодэкс мае тэкст егіпецкага паходжання.

Сінайскі кодэкс быў выяўлены нямецкім навукоўцам Кастусём Цішэндорфам у 1844 годзе на Сінаі ў Манастыры св. Кацярыны^[2]^[3].

У 1930-х урад СССР прадаў сваю частку кодэкса бібліятэцы Брытанскага музея^[4]. У 1975-м падчас рамонту манахі кляштара св. Кацярыны знайшлі 12 раней невядомых лістоў кодэкса і яшчэ некалькі яго фрагментаў^[5]^[6].

Каштоўнасць кодэкса складаецца ў тым, што ён утрымоўвае поўны тэкст Новага Запавету. У Сінайскага кодэкса ёсць толькі адзін канкурэнт па старажытнасці — Ватыканскі кодэкс (але Ватыканскі кодэкс захаваўся горш).

Гл. таксама правіць

Александрыйскі кодэкс

Зноскі

↑ Kurt und Barbara Aland, Der Text des Neuen Testaments. Einführung in die wissenschaftlichen Ausgaben sowie in Theorie und Praxis der modernen Textkritik, Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart 1981, SS. 117—118. ISBN 3-438-06011-6.
↑ Konstantin von Tischendorf, Monumenta sacra inedita (Leipzig 1855), vol. I, pp. 211 ff.
↑ Tischendorf, K. v. (1866). When Were Our Gospels Written? An Argument by Constantine Tischendorf. With a Narrative of the Discovery of the Sinaitic Manuscript, New York: American Tract Society.
↑ Metzger, Bruce M. (2005). The Text of the New Testament: Its Transmission, Corruption, and Restoration [[[:en:{{{1}}}|]]] (4th ed.). New York – Oxford: Oxford University Press. pp. 64. {{cite book}}: Невядомы параметр |coauthors= ігнараваны (прапануецца |author=) (даведка)Папярэджанні CS1: невядомая мова (link)
↑ Skeat, T. C. «The Last Chapter in the History of the Codex Sinaiticus», Novum Testamentum XLII, 4, pp. 313—315.
↑ Codex Sinaiticus finds 1975 Архівавана 29 чэрвеня 2008. with images

Літаратура правіць

K. v. Tischendorf, Fragmentum Codicis Friderico-Augustani ex Iesaia et Ieremia in: Monumenta sacra inedita (Leipzig 1855), vol. I, pp. 211 ff.
Jongkind, Dirk (2007). Scribal Habits of Codex Sinaiticus. Gorgias Press LLC.
Lake, Kirsopp (1911). Codex Sinaiticus Petropolitanus: The New Testament, the Epistle of Barnabas and the Shepherd of Hermas. Oxford: Clarendon Press.
Metzger, Bruce M. (1991). Manuscripts of the Greek Bible: An Introduction to Palaeography. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-502924-6.

Спасылкі правіць

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Сінайскі кодэкс
The Codex Sinaiticus Project (англ.)
Выявы кодэкса – Архівавана 10 ліпеня 2009. CSNTM (JPG)
Найбольш старажытная рукапісная Біблія будзе прадстаўлена ў электроннай версіі Catholic.by

[Aland-1] Kurt und Barbara Aland, Der Text des Neuen Testaments. Einführung in die wissenschaftlichen Ausgaben sowie in Theorie und Praxis der modernen Textkritik, Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart 1981, SS. 117—118. ISBN 3-438-06011-6.

[2] Konstantin von Tischendorf, Monumenta sacra inedita (Leipzig 1855), vol. I, pp. 211 ff.

[3] Tischendorf, K. v. (1866). When Were Our Gospels Written? An Argument by Constantine Tischendorf. With a Narrative of the Discovery of the Sinaitic Manuscript, New York: American Tract Society.

[4] Metzger, Bruce M. (2005). The Text of the New Testament: Its Transmission, Corruption, and Restoration [[[:en:{{{1}}}|]]] (4th ed.). New York – Oxford: Oxford University Press. pp. 64. {{cite book}}: Невядомы параметр |coauthors= ігнараваны (прапануецца |author=) (даведка)Папярэджанні CS1: невядомая мова (link)

[Skeat-5] Skeat, T. C. «The Last Chapter in the History of the Codex Sinaiticus», Novum Testamentum XLII, 4, pp. 313—315.

[6] Codex Sinaiticus finds 1975 Архівавана 29 чэрвеня 2008. with images

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]