Таліён
Таліён[1] (лац.: lex talionis) — прынцып прызначэння пакарання за злачынства, згодна з якім мера пакарання здзяйсняецца вінаватаму ў строгай адпаведнасці з нанесенай ім шкодай («вока за вока, зуб за зуб»).
Прынцып склаўся ў старажытным грамадстве і быў успрыняты феадальным правам. Знайшоў адлюстраванне ў кодэксах Хамурапі, рымскіх Законах XII табліц, часткова ў Статуце Вялікага Княства Літоўскага 1588 года.
У новы час ідэі таліёна знайшлі адлюстраванне ў шэрагу напрамкаў філасофскай думкі (у тым ліку, у Канта і Гегеля), у прадстаўнікоў класічнай школы крымінальнага права[2].
Зноскі правіць
- ↑ БелЭн 2002.
- ↑ ВСЭ 1976.
Літаратура правіць
- Таліён // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 402. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
- Графский В. Г. Талио́н // Юридическая энциклопедия / Отв. ред. Б. Н. Топорнин. — М.: Юристь, 2001. — С. 1076—1077. — 1272 с. — 8000 экз. — ISBN 5-7975-0429-4 (в пер.) (руск.)
- Талио́н // Т. 25. Струнино — Тихорецк. — М. : Советская энциклопедия, 1976. — С. 231. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)