Уладзімір Рыгоравіч Рыжоў
Уладзімір Рыгоравіч Рыжоў (1914—1974) — падпалкоўнік Савецкай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1945).
| Уладзімір Рыгоравіч Рыжоў | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Дата нараджэння | 20 мая 1914 | |||||
| Месца нараджэння | вёска Маісееўшчына, Барысаўскі раён, Мінская вобласць | |||||
| Дата смерці | 24 лістапада 1974 (60 гадоў) | |||||
| Месца смерці | Свярдлоўск | |||||
| Месца пахавання | ||||||
| Прыналежнасць |
 СССР |
|||||
| Род войскаў | пяхота | |||||
| Гады службы | 1936—1947 | |||||
| Званне |
 |
|||||
| Бітвы/войны | Вялікая Айчынная вайна | |||||
| Узнагароды і званні |
|
|||||
Біяграфія правіць
Нарадзіўся 20 мая 1914 года ў вёсцы Маісееўшчына (цяпер — Барысаўскі раён Мінскай вобласці Беларусі). З ранняга ўзросту пражываў у Свярдлоўскай вобласці, скончыў няпоўную сярэднюю школу і працаваў спачатку ў леспрамгасе, затым знаходзіўся на камсамольскай рабоце. У 1936—1938 гадах праходзіў службу ў Рабоча-сялянскай Чырвонай Арміі. У ліпені 1941 года Рыжоў паўторна быў прызваны ў армію. У 1942 годзе ён скончыў курсы камандзіраў батальёнаў і штабных работнікаў. З лютага таго ж года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны. У баях тры разы быў паранены[1].
Да студзеня 1945 года гвардыі маёр Уладзімір Рыжоў камандаваў 3-м мотастралковым батальёнам 16-й гвардзейскай механізаванай брыгады 6-га гвардзейскага механізаванага корпуса 4-й танкавай арміі 1-га Украінскага фронту. Вызначыўся ў час вызвалення Польшчы. 13 студзеня 1945 года батальён Рыжова прарваў нямецкую абарону пад горадам Кельцы і перарэзаў шашу і чыгунку дарогі на Кракаў, знішчыўшы 13 танкаў, 8 БТР, 17 артылерыйскіх гармат, 36 аўтамашын і каля 200 салдат і афіцэраў ворага. 26 студзеня 1945 года батальён у ліку першых пераправіўся праз Одэр у раёне горада Кёбен і захапіў плацдарм на яго заходнім беразе, пасля чаго утрымліваў яго да пераправы асноўных сіл[1].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 10 красавіка 1945 года за «ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецкімі захопнікамі і праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм» гвардыі маёр Уладзімір Рыжоў быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка» за нумарам 4798[1].
У 1947 годзе ў званні падпалкоўніка Рыжоў быў звольнены ў запас. Пражываў у Свярдлоўскай вобласці, працаваў першым сакратаром Белаярскага райкама КПСС. Памёр 24 лістапада 1974 года, пахаваны на Шырокарэчанскіх могілках Екацярынбурга[1].
Быў таксама ўзнагароджаны ордэнамі Чырвонага Сцяга, Багдана Хмяльніцкага 3-й ступені і Чырвонай Зоркі, шэрагам медалёў[1].
Зноскі
- ↑ а б в г д Уладзімір Рыгоравіч Рыжоў на сайце «Героі краіны»
Літаратура правіць
- Рыжкоў Уладзімір Рыгоравіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. — С. 493. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13).
- Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1988. — Т. 2 /Любов — Ящук/. — 863 с. — 100 000 экз. — ISBN 5-203-00536-2.
- Золотые Звёзды свердловчан. — Свердловск: Средне-Уральское кн. изд., 1970.