Фізічная геаграфія
Фізічная геаграфія — сістэма навук, якія вывучаюць структуру, дынаміку і функцыянаванне геаграфічнай абалонкі і яе структурных частак — прыродна-тэрытарыяльных комплексаў і іх кампанентаў, для мэт навуковага абгрунтавання тэрытарыяльнага размяшчэння грамадства, рацыянальнага прыродакарыстання і геаграфічнага прагнозу. Фізічная геаграфія з'яўляецца часткай геаграфіі і прыродазнаўства.
Фізічная геаграфія падзяляецца на наступныя раздзелы:
- агульнае землязнаўства, якое вывучае агульныя заканамернасці будовы і развіцці геаграфічнай абалонкі Зямлі і яе буйных структурных частак;
- ландшафтазнаўства, якое вывучае прыродныя геасістэмы рэгіянальна-лакальнага рангу.
Да фізічнай геаграфіі часткова адносіцца група фізіка-геаграфічных навук, якія вывучаюць асобныя кампаненты прыроднага асяроддзя:
- палеагеаграфія,
- геамарфалогія,
- кліматалогія,
- гідралогія сушы,
- акіяналогія,
- гляцыялогія,
- геакрыялогія,
- геаграфія глеб,
- біягеаграфія.
Кожная з іх таксама адносіцца і да адной з сумежных прыродазнаўчых навук (напрыклад, геамарфалогія — да геалогіі, біягеаграфія — да біялогіі і г. д.).
Фізічная геаграфія звязана таксама з картаграфіяй і з эканамічнай геаграфіяй.