Чыгуначны мадэлізм

Чыгу́начны мадэлі́зм — від чыгуначнага хобі, у якім можна вылучыць наступныя напрамкі: калекцыяніраванне цацачных або маштабных чыгуначных мадэляў і іх аксесуараў (вакзалы, чыг. пуці, семафораў і г. д.); аднаўленне ў мініяцюры гістарычных станцый, чыгуначных ліній і г. д. (аматары гэтага кірунку часцяком вядуць архіўны пошук з мэтай дакладнейшай рэканструкцыі пэўнага аб’екта); стварэнне мадэляў лакаматываў і вагонаў; садовыя і паркавыя мадэлі чыгунак буйнога маштабу, у тым ліку тых, якія выкарыстоўваюцца ў мэтах забавы і адпачынку для перавозкі пасажыраў на саставах з кіраванымі непасрэдна лакаматывамі.

Цацачныя і мадэльныя чыгункі правіць

Гісторыя правіць

 
Ландшафт з мадэльнай чыгункай, выстаўлены на вакзале Вуперталя (Германія)
 
«Гранд Макет Расія»

Першыя цацачныя чыгункі з’явіліся ў другой палове XIX стагоддзя. У прамысловых аб’ёмах яны сталі выпускацца з 1891 года нямецкай фірмай Märklin (у тым ліку іх чыгунка была пастаўлена нават у імператарскую сям’ю Раманавых у Зімовы Палац), якая з цягам часу і ўстанавіла большасць маштабных стандартаў чыгуначных мадэляў. У 1897 годзе амерыканская фірма Carlisle & Finch выпусціла першую электрычную чыгунку.

Да 1950-х гадоў асаблівага адрозненні паміж цацачнымі чыгункамі і дакладнымі мініятурнымі мадэлямі не было: апошнія лічыліся такімі ж цацкамі. Аднак, да канца 1950-х гадоў цікавасць да чыгуначнай дарозе як цацкі стаў падаць, выклікаўшы крызіс ва ўсёй індустрыі. Менавіта ў гэты час чыгуначны мадэлізм пачынае фармавацца як сур’ёзнае хобі, дасягнуўшы росквіту да сярэдзіны 1970-х гадоў. Вытворцы сталі ўдзяляць увагу дэталям вагонаў, лакаматываў, спадарожным аксесуарам (будынкаў, дарожнай атрыбутыцы).

Да пачатку XXI стагоддзя многія вядучыя кампаніі-вытворцы чыгуначных мадэляў прыйшлі ў заняпад і абанкруціліся; пры гэтым індустрыя налічвае мноства дробных фірмаў, якія спецыялізуюцца на тых ці іншых мадэлях або аксесуарах.

Магчымасці правіць

Мадэльныя чыгункі дазваляюць пракладаць пуці разнастайных канфігурацый. Пачаткоўцы могуць пачаць з простых набораў (чыгуначнае кальцо і невялікі састаў з лакаматывам) і з часам дапаўняць новымі пуцямі, вагонамі, дарожнымі знакамі, вакзаламі і г. д.

Многія калекцыянеры ствараюць сапраўдныя настольныя ландшафты з пагоркамі, тунэлямі, мастамі, дэпо, вуліцамі і чыгуначнымі развілкамі. Невыпадкова таму шматлікія вытворцы цацачных чыгунак прадаюць адпаведныя аксесуары (у тым ліку дамы, дрэвы, траву і т. п.). Гэтай тэматыцы таксама прысвечаны мноства кніг, а таксама спецыялізаваныя часопісы.

Тыпапамеры правіць

 
Стандарты мадэляў

Для чыгуначных мадэляў вызначаны (стандартамі NEM і NMRA) некаторыя мноствы тыпаразмераў. Найбольш распаўсюджаныя з іх прыведзены ў табліцы (згодна стандарту NEM 010):

Адносіны Маштабны метр, мм Пазначэнне Адпаведная шырыня каляіны прататыпа, мм
Ад 1250 да 1700 Ад 850 да 1250 Ад 650 да 800 Ад 400 да 650
1:220 4.5 Z 6.5 - - -
1:160 6.3 N 9 6.5 - -
1:120 8.3 TT 12 9 6.5 -
1:87 11.5 H0 16.5 12 9 6.5
1:64 15.6 S 22.5 16.5 12 9
1:45 22.2 0 32 22.5 16.5 12
1:32 31.3 I ці 1 45 32 22.5 16.5
1:22.5 44.4 II ці 2 64 45 32 22.5
1:16 62.5 III ці 3 89 64 45 32
1:11 90.9 V ці 5 127 89 64 45
1:8 125 VII ці 7 184 127 89 64
1:5.5 181.8 X ці 10 260 184 127 89
Дапаможны сімвал, дадаваны да пазначэння - m e i

Дадатковыя літарныя абазначэння даюцца вузкакалейным мадэлям з шырыней каляіны прататыпа менш за 1250 мм (стандартнай).

Вытворцы правіць

 
 

Аўстрыя правіць

Бельгія правіць

Вялікабрытанія правіць

Германія правіць

Германія (працяг)

Германія (працяг)

Ганконг правіць

Данія правіць

Іспанія правіць

Італія правіць

Славенія правіць

ЗША правіць

Францыя правіць

Швейцарыя правіць

Швецыя правіць

Садовыя чыгункі правіць

 
Дзеючая мадэль паравоза ў маштабе 1:8 вагой 300 кг, на стварэнне якой Юхан Саларанта (Фінляндыя) патраціў 15 гадоў

Мадэльныя чыгункі пад адкрытым небам у большасці выпадкаў ствараюцца індывідуальна. Чым больш маштаб, тым найбольш дэталёва паўтараюць мадэлі прататып, аж да канструкцыі рухавіка. З прамыслова выпускаючыхся мадэльных чыгунак, стандарт «G» атрымаў найбольшае распаўсюджванне для пабудовы пад адкрытым небам (дамінуючае становішча на рынку дадзенага стандарту належыць нямецкай фірме LGB, якая яго і распрацавала ў 1968 годзе).

Спасылкі па тэме правіць