Эдвард Станіслававіч Радзінскі

Эдвард Станіслававіч Радзінскі (нар. 23 верасня 1936, Масква, СССР) — савецкі і расійскі тэлевядучы, пісьменнік, сцэнарыст, драматург.

Эдвард Станіслававіч Радзінскі
руск.: Эдвард Станиславович Радзинский
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні	руск.: Эдвард Станиславович Радзинский
Дата нараджэння	23 верасня 1936(1936-09-23)[…] (87 гадоў)
Месца нараджэння	Масква, РСФСР, СССР
Грамадзянства	СССР  Расія
Жонка	Alla Radzinskaya[d], Таццяна Васілеўна Дароніна і Yelena Denisova[d]
Дзеці	Oleg Radzinsky[d]
Альма-матар	Маскоўскі гісторыка-архіўны інстытут[d] (1959)
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	акцёр, сцэнарыст, драматург, празаік, пісьменнік, біёграф, вядучы, тэлевядучы, гісторык
Гады творчасці	з 1958
Жанр	п’еса, раман, аповесць і дакументальная проза[d]
Узнагароды	ТЭФІ[d] Расійская нацыянальная акцёрская прэмія імя Андрэя Міронава «Фігаро»[d]
radzinski.ru (руск.)
Медыяфайлы на Вікісховішчы
Цытаты ў Вікіцытатніку

П’есы

• Мара мая … Індыя, 1958;
• Вам 22, старыя! 1962;
• 104 старонкі пра каханне, 1964;
• Здымаецца кіно, 1965;
• Спакуснік Калабашкін, 1967;
• Маналог аб шлюбе, 1973;
• Гутаркі з Сакратам, 1973;
• Турбаза (Пазней назва — «Пейзаж з веласіпедам і крэспаснымі сценамі»), 1974;
• Працяг Дон-Жуана, 1978;
• «А ці існуе каханне?» — Пытаюць пажарныя, 1979;
• Лунін, або смерць Жака, запісаная ў прысутнасці Гаспадара, 1979;
• Тэатр часоў Нерона і Сенекі, 1982;
• Яна ў адсутнасці кахання і смерці, 1982;
• Старая актрыса на ролю жонкі Дастаеўскага, 1984;
• Спартыўныя сцэны 1981 года, 1986;
• «Я стаю ля рэстарана — замуж позна, здохнуць рана», 1987;
• Наш Дэкамерон, споведзь пасынка стагоддзя, 1988;
• Поле бою належыць марадзёрам, 1995;
• Кат: размовы на шляху да гільяціны, 2007