Эдуард Мяннік
Эдуард Мя́ннік (эст.: Eduard Männik; 12 студзеня 1906, г. Тарту, Эстонія — 30 студзеня 1966, Талін) — эстонскі пісьменнік. Заслужаны пісьменнік Эстоніі (1965).
| Эдуард Мяннік | |
|---|---|
| эст.: Eduard Männik | |
| Асабістыя звесткі | |
| Дата нараджэння | 12 студзеня 1906[1] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 30 студзеня 1966[1] (60 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Пахаванне | |
| Грамадзянства | |
| Прафесійная дзейнасць | |
| Род дзейнасці | пісьменнік |
| Узнагароды | |
Творчасць правіць
Друкаваўся з 1921 года. У сацыяльна-крытычным рамане «Шэры дом» (1930), кнігах апавяданняў і аповесцей «Дваццаць гадоў назад» (1953), «За калючым дротам» (1954) падзеі грамадска-палітычнага жыцця даваеннай Эстоніі. Кнігі апавяданняў «Выпрабаванне сэрцаў» (1946), «Пятнаццаць крокаў» (1947, Дзяржаўная прэмія Эстоніі 1948), «Барацьба працягваецца» (1950), «Франтавыя апавяданні» (1962) пра вытокі гераізму і мужнасці народа ў Вялікую Айчынную вайну. Аўтар аповесці «Гісторыя аднаго кахання» (1954), зборнік навел «Людзі на чашы шаляў» (1959) маральна-этычнай тэматыкі, кніг сатыры «Папыхваючы люлькай» (1964), «Голас пустой бочкі» (1965). Пісаў для дзяцей.
Пераклады правіць
На беларускую мову асобныя творы Мянніка пераклаў Г. Шупенька.
Зноскі
- ↑ а б Eduard Männik // Eesti biograafiline andmebaas ISIK Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Bibliothèque nationale de France BnF catalogue général — Paris: BnF. Праверана 27 сакавіка 2017.
Літаратура правіць
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 11: Мугір — Паліклініка / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 11. — 560 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0188-5 (т. 11).
Спасылкі правіць
На Вікісховішчы пакуль няма медыяфайлаў па тэме, але Вы можаце загрузіць іх
