Юлій Якаўлевіч Райзман

Юлій Якаўлевіч Ра́йзман (руск.: Юлий Яковлевич Райзман; 15.12.1903, Масква — 10.12.1994) — расійскі кінарэжысёр. Народны артыст Латвійскай ССР (1949). Народны артыст СССР (1964). Прафесар (1960).

Юлій Якаўлевіч Райзман
Дата нараджэння	2 (15) снежня 1903
Месца нараджэння	Масква, Расійская імперыя
Дата смерці	11 снежня 1994(1994-12-11) (91 год)
Месца смерці	Масква, Расія
Месца пахавання	Траякураўскія могілкі
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР  Расія
Адукацыя	факультэт грамадскіх навук МДУ[d] (1924)
Месца працы	Mezhrabpom-Rus[d] Vostokkino[d] Масфільм Рыжская кінастудыя Усерасійскі дзяржаўны ўніверсітэт кінематаграфіі імя С. А. Герасімава Вышэйшыя курсы сцэнарыстаў і рэжысёраў
Прафесія	сцэнарыст, кінарэжысёр
Кірунак	сацыялістычны рэалізм
Прэміі
Узнагароды
IMDb	ID 0707264
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Вучыўся ў Маскоўскім універсітэце. З 1924 літаратурны кансультант на кінастудыі «Міжрабпом-Русь». Быў асістэнтам рэжысёра Якава Пратазанава. Першыя рэжысёрскія работы: «Круг» (1927), «Катарга» (1928), «Зямля чакае» (1930), «Апавяданне пра Умара Хапцока» (1932). Грамадзянскі пафас, уменне ствараць характары герояў у іх непарыўнай сувязі з духам часу, рэальным асяроддзем у фільмах: «Лётчыкі» (1935), «Апошняя ноч» (1937), «Узнятая цаліна» паводле М.Шолахава (1940), «Машачка» (1942), «Кавалер Залатой Зоркі» (1951), «Урок жыцця» (1955), «Камуніст» (1958), «А калі гэта каханне?» (1962), «Твой сучаснік» (1968), «Візіт ветлівасці» (1973), «Дзіўная жанчына» (1978), «Прыватнае жыццё» (1982), «Час жаданняў» (1984) і інш. Аўтар дакументальных фільмаў: «Да пытання пра перамір’е з Фінляндыяй» (1944), «Берлін» (1945), «Райніс» (1949).

Прэміі і ўзнагароды

• Галоўная прэмія Міжнароднай выстаўкі ў Парыжы (1937)
• Галоўная прэмія Міжнароднага кінафестывалю ў г. Карлавы Вары (1951)
• Дзяржаўныя прэміі СССР (1941, 1943, 1946 (двойчы), 1950, 1952, 1983)
• Герой Сацыялістычнай Працы (1973)

Літаратура

• Райзман Юлій Якаўлевіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13).