Юрый Мікалаевіч Зяновіч
Юрый Зяновіч (каля 1510 — 1583) — дзяржаўны і ваенны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага.
| Юрый Мікалаевіч Зяновіч | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Герб «Дэспат» | |||||||
|
|||||||
| Папярэднік | Дамінік Пац | ||||||
| Пераемнік | Мікалай Пац | ||||||
|
|||||||
| Папярэднік | пасада створана | ||||||
| Пераемнік | Ян Валмінскі | ||||||
| Нараджэнне | каля 1510 | ||||||
| Смерць | 1583 | ||||||
| Род | Зяновічы | ||||||
| Бацька | Мікалай Юр'евіч Зяновіч | ||||||
| Жонка |
1) Соф'я Глябовіч 2) Ганна Слушка |
||||||
| Дзеці | Крыштаф, Гальшка | ||||||
| Веравызнанне | Праваслаўная Царква і кальвінізм[1] | ||||||
Староста чачэрскі і прапойскі ў 1547—1570, лепельскі ў 1570 і дзісенскі ў 1577; кашталян полацкі (1566—1579) і смаленскі (з 1579).
Удзельнік Інфлянцкай вайны 1558—1582. У 1568 удала кіраваў абаронай Лепеля, за што атрымаў яго ў пажыццёвае карыстанне.
У 1569 ставіў у войска 47 коннікаў са сваіх маёнткаў.
Падчас Рэфармацыі перайшоў у кальвінізм.
Сям'я правіць
З шляхецкага роду Зяновічаў герба «Дэспат», сын Мікалая Юр'евіча.
Быў двойчы жанаты: з Соф'яй Глябовіч (дачка віленскага ваяводы Яна Глябовіча), а потым з Ганнай Іванаўнай Слушкай.
Меў сына Крыштафа, які стаў берасцейскім ваяводам, а таксама дачку Гальшку (Альжбету, Соф'ю), жонку кіеўскага кашталяна Міхаіла Вішнявецкага. Гальшка стала прабабкай польскага караля Міхала Вішнявецкага.
Маёнткі правіць
Пра вялікія памеры яго зямельных уладанняў сведчыць "Попіс войска ВКЛ 1567 года":
"Кашталян земли Полоцкое. Месяца октебра 8 дня. Пан Юръи Зеновъевич, кашталян земли Полоцкое, державца Лепельский, Чичерский и Пропойский, ачкольвек почту своего не показывал, але прислал до пана гетмана реистр, оказуючи яко веле почту повинного мает ставити, то есть - з ыменья с Куршан в земли Жомойтской коней петнадцать; а з Сморкгойнь в повете Ошменском коней петнадцать; и с Поставей и с Полавя коней шесть, а с Костеневич в повете Менском кони два; а з Белицы в повете Оршанском коней осм; а з Прусович в повете Менском конь один. Сумою того всего почту, его милости повинного, коней сорок сем збройне - пнцри, пр., согай., рогати.; а при тых ездных поведил его милость поготову маючи драбей двадцать чотыры"[2].
Зноскі
- ↑ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego : spisy. T. 4, Ziemia smolenśka i województwo smolenśkie XIV-XVIII wiek / пад рэд. А. Рахуба — Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2003. — С. 87. — 412 с. — ISBN 83-7181-279-5
- ↑ Литовская Метрика. Отдел первый. Часть третья: Книги публичных дел. Переписи войска Литовского/ Русская историческая библиотека, издаваемая императорскою Археографическою комиссиею. Т.33. - Петроград, 1915. - С.438-439.
Літаратура правіць
- Насевіч В. Зяновічы // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — С. 660. — 688 с. — ISBN 985-11-0314-4 (т. 1), ISBN 985-11-0315-2.