Яніна Міхайлаўна Сакалова
Яніна Міхайлаўна Сакалова (укр.: Соколова Яніна Михайлівна; нар. 6 сакавіка 1984, Запарожжа, Украінская ССР, СССР) — украінская журналістка, грамадскі дзеяч, блогер. Аўтар і вядучая праграмы «Рандэву» на 5 канале, праектаў на YouTube: «Вечар з Янінай Сакаловай» і «Сорамна!». Заснавальніца праекта «Я, Ніна» у дапамогу анкахворым, медыяамбасадорка HeforShe ва Украіне, валанцёр ААС.
| Яніна Міхайлаўна Сакалова | |
|---|---|
| укр.: Яніна Михайлівна Соколова | |
 | |
| Дата нараджэння | 6 сакавіка 1984 (40 гадоў) |
| Месца нараджэння | |
| Грамадзянства | |
| Адукацыя | |
| Прафесія | тэлевядучая, журналістка, грамадская актывістка, акцёрка, тэлепрадзюсар |
| IMDb | ID 3558393 |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
У 2019 заняла першае месца ў рэйтынгу самых папулярных блогераў Украіны па версіі чытачоў сайта ICTV[3]. У тым жа годзе ўвайшла ў рэйтынг 100 самых уплывовых жанчын Украіны па версіі часопіса Фокус[4]. Сакалова ўваходзіць у тройку самых уплывовых людзей на ўкраінскую моладзь у сацыяльных сетках па версіі International Research & Exchange Board[5][6].
Біяграфія правіць
Скончыла Запарожскую гімназію № 28, паступіла ў Запарожскі нацыянальны ўніверсітэт, дзе атрымала псіхалагічную адукацыю. Таксама ў Кіеўскім нацыянальным універсітэце тэатра, кіно і тэлебачання імя І. Карпенкі-Карага атрымала адукацыю актрысы тэатра і кіно[7][8]. 30 мая 2010 года выйшла замуж за банкіра Уладзіміра Літвіна. Нарадзіла сыноў Мікалая і Мірона. Перамагла рак, прайшоўшы працяглы курс прамянёвай і хіміятэрапіі. Па матывах гэтага вопыту стварыла праект «Я, Ніна»[9], каб змяніць стаўленне соцыума да анкахворых, палегчыць іх жыццё і павысіць дабрабыт[10]. Атэістка. Захапляецца бегам. Трэніруецца ў камандзе кіеўскіх лёгкаатлетаў TopRunners. У інтэрв’ю Валерыю Маркусу 31 кастрычніка 2021 года ўзгадала Уладзіміра як былога мужа.
Кар’ера правіць
Кар’еру пачала ў прэсе, у Запарожскім выдавецтве «Телесіті», дзе вяла рубрыку «Сам-насам з…». У 2000 годзе працавала карэспандэнткай газеты «Запорізька січ». У 18 гадоў стажыравалася на Запарожскім канале TV5. У 2001 годзе працавала там вядучай прагнозу надвор’я[7].
У 2003 годзе Сакалова была вядучай праграмы «Всі гроші світу» на Луганскім рэгіянальным тэлеканале «Лот ТВ».
У 2004 годзе была актрысай «Свабоднага тэатра», дзе грала Салі ў спектаклі «Чайка Джонатан Лівінгстан» па творы Рычарда Баха. Затым грала ў спектаклях «Пірандэла», «Кава і цыгарэты» і «Украінскі Дэкамерон» тэатру «Дах».
2006—2017: пачатак тэлевізійнай кар’еры правіць
На тэлебачанне Сакалова вярнулася ў 2006 годзе, вядучай і журналісткай у ранішнім шоў «Раніца з Інтэрам». У тым жа годзе пачала здымацца ў кіно. 3 2007 па 2008 гады была вядучай і журналісткай праграмы «Сняданак з 1+1».
У 2009 годзе вяла перадачу «Раніца на пятым». З 2012 года вядучая праграмы «Кіно з Янінай Сакаловай», а ўжо з 2015 года праграмы «Рандэву з Янінай Сакаловай» на «5 канале»[11][12].
13 лістапада 2017 года з Алесяй Каржанеўскай заснавала школу экранных мастацтваў «Screen School», дзе яна была таксама куратарам курса «Тэлевядучы»[13].
З 2018: праекты «Вечар» і «Я, Ніна» правіць
У Кіеве ў кінатэатры «Кастрычнік» 18 красавіка 2018 года адбыўся прэм’ерны паказ дакументальнага фільма пра воінаў АТА «Мы — салдаты» (англ.: We are soldiers), адной з прадзюсараў якога была Сакалова.
28 верасня на міжнародным кніжным фестывалі ў Дняпры прэзентаваная інтэрактыўную кнігу «Шаўчэнка на кожны дзень», у якую было знята 53 відэаролікі, у якіх Сакалова дэкламуе вершы паэта[14][15]. У кастрычніку таго ж года яна стала вядучай аўтарскага YouTube-праекта «Вечар з Янінай Сакаловай», які выкрывае фэйкі расійскай прапаганды пра Украіну.
22 мая 2019 года паведаміла аб мультымедыйным праекце «Я, Ніна», заснаваны на рэальных падзеях з яе жыцця[16]. Мэтай праекта з’яўляецца дапамога анкахворым усвядоміць каштоўнасць жыцця і пачаць змагацца за яго. Праект будзе складацца з кнігі, песні і поўнаметражнага мастацкага фільма, у якім сыграюць Валерыя Ходас і Валерый Харчышын, а галоўную ролю выканае Сакалова[17].
Сакалова запусціла аўтарскі праект «Як вам не сорамна!» на тэлеканале «Украіна 24», прэм’ера якога адбылася 19 сакавіка 2020 года. Пасля трох выпускаў праграмы, 3 красавіка тэлеканал часова спыніў яго вытворчасць, спасылаючыся на каранцін ва Украіне. Аднак праз тыдзень Сакалова перазапусціла праект на сваім YouTube-канале пад назвай «Сорамна!»[18]. З 21 красавіка праект таксама выходзіць на «4 канале»[19].
Грамадская дзейнасць правіць
Медыяамбасадорка Руху За правы жанчын «HeforShe» ва Украіне. Валанцёрка ААС.
2014 года прыняла ўдзел у здымцы для дабрачыннага календара «Шчырыя», прысвечанага украінскаму нацыянальнаму касцюму і яго папулярызацыі[20]. Праект быў рэалізаваны намаганнямі ГЦ «Дамасфера» і камунікацыйнага агенцтва Gres Todorchuk. Усе сродкі ад рэалізацыі календара перададзеныя на дапамогу параненым байцам АТА у Кіеўскі ваенны шпіталь цэнтра валанцёрства Украінскага каталіцкага ўніверсітэта «Валанцёрская Сотня»[21].
У 2018 годзе падтрымала зварот Еўрапейскай кінаакадэміі ў абарону зняволенага ў Расіі ўкраінскага рэжысёра Алега Сянцова.
22 мая 2019 года паведаміла ў Facebook, што яна сем месяцаў змагалася з анкалогіяй і вылечылася. Тады ж абвясціла мультымедыйны праект «Я, Ніна»[22].
У сакавіку 2020 года Сакалова заснавала фонд «Варто жити», мэта якога знаходзіць і акумуляваць дабрачынныя сродкі, прыцягнутыя ад бізнесу і фізічных асоб шляхам празрыстага размеркавання паміж сацыяльнымі ініцыятывамі і праектамі, якія толькі пачынаюць сваю дзейнасць ці ўжо актыўна дзейнічаюць і рэалізуюць праект у сферы анкалогіі.
Тэлебачанне правіць
| Год | Назва | Роля | Канал | Спасылка |
|---|---|---|---|---|
| 2006 | Раніца з Інтэрам | Вядучая | Інтэр | |
| 2007—2008 | Сняданак з 1+1 | Вядучая | 1+1 | |
| 2009 | Раніца на «Пятым» | Вядучая | 5 канал | |
| 2012— 2020 | Кіно з Янінай Сакаловай | Вядучая | [23] | |
| 2015—да гэтага часу | Рандэву | Вядучая | ||
| 2018—да гэтага часу | Вечар з Янінай Сакаловай | Вядучая | YouTube | |
| 2020 | Як вам не сорамна! | Вядучая | [18][19] | |
| Сорамна! | Вядучая | Канал 4 YouTube |
Тэатральныя працы правіць
| Спектакль | Роля | Тэатр | Заўвага |
|---|---|---|---|
| «Чайка па імі Джонатан» | Салі | Свабодны тэатр | |
| «Пірандэла» | Марына | Тэатр «Дах» | |
| «Кава і цыгарэты» | актрыса Джэйн | Тэатр «Дах» | |
| «Украінскі Дэкамерон» | смерць | Тэатр «Дах» | |
| «Ідыёт» | Настасся Піліпаўна | Тэатр «Дах» | |
| «Гісторыі кахання для дарослых» | жанчына | Нацыянальны акадэмічны украінскі драматычны тэатр імя Марыі Занькавецкай | Грае ў пары з Валерыем Харчышыным |
Фільмаграфія правіць
| Год | Назва | Роля | Рэжысёр | Нататка |
|---|---|---|---|---|
| 2009 | «Абдымі мяне» | Лера | Любамір Лявіцкі | Галоўная роля, кароткаметражны фільм |
| 2017 | «The Woman» | жанчына | Дзіяна Рудзічэнка | Галоўная роля, кароткаметражны фільм |
| 2018 | «Я ёсць ілюзія» | Станіслаў Капралаў | Кароткаметражны фільм | |
| «We are soldiers» | Н/Д | Святлана Смірнова | Прадзюсар, Дакументальны фільм | |
| TBA | «Я, Ніна» | Ніна Сокал | Марыся Нікіцюк | Галоўная роля |
| Год | Назва | Роля | Рэжысёр |
|---|---|---|---|
| 2006 | «Сёмае неба» | пакаёўка | Вячаслаў Крыштафовіч |
| «Пра гэта лепш не ведаць» | журналістка | Дзмітрый Тамашпольскі | |
| «Першае правіла каралевы» | Тамара | Вячаслаў Крыштафовіч | |
| 2011 | «Сем вёрст да нябёсаў» | медсястра | Юрый Паўлаў |
| «Тэрмінова шукаю мужа» | Вера | Аліна Чабатарова | |
| «Кастапраў» | Маргарыта Віткоўская, асістэнт Саўчука | Уладзімір Мельнічэнка, Вера Якавенка | |
| 2012 | «Мама мая» | эпізод | Аліна Чабатарова |
| «Вучу ігры на гітары» | Маргарыта Сакалова, нявеста Алега | Уладзімір Янашчук | |
| 2013 | «Тарыф „Шчаслівая сям’я“» | эпізод | Аліна Чабатарова |
| 2014 | «Справа для дваіх» | Лена | Антон Азараў, Карым Шыхар |
| 2015 | «Вернешся-пагаворым» | супрацоўніца аэрапорта | Аліна Чабатарова |
| 2016 | «Спявачка» | Аляксандра | Аляксандр Сальнікаў, Міла Паграбінская, Антон Цыват |
| «Райскае месца» | Анжэла | Дзмітрый Гольдман | |
| 2018 | «Жыць дзеля кахання» | Берта Арнаут, уладальніца клуба | Сяргей Талкушкін |
Зноскі
- ↑ https://www.womeninjournalism.org/threats-all/russia-russian-adds-ukrainian-journalist-yanina-sokolova-to-wanted-list
- ↑ а б https://www.5.ua/about/veduchi/yanina-sokolova.html
- ↑ Янина Соколова – на первом месте в рейтинге "ТОП-100 блогеров"(недаступная спасылка). Укрінформ (8 кастрычніка 2019). Архівавана з першакрыніцы 17 кастрычніка 2020. Праверана 29 сакавіка 2023.
- ↑ Безпрецедентне оновлення. Журнал Фокус визначив сотню найвпливовіших жінок України. ICTV.
- ↑ Who influences Ukrainian youth on social media?. International Research & Exchanges Board.
- ↑ Супрун, Притула и Соколова больше всех влияют на молодежь в Facebook – IREX. Українська правда (8 мая 2020).
- ↑ а б Профіль — Яніна Соколова.
- ↑ Яніна Соколова – Про Зеленського, популярність, контрпропаганду, та найкращого президента Порошенка (28 лістапада 2019). Праверана 30-11-2019.
- ↑ Проєкт, який змінить ставлення соціуму до онкохворих. youtube.com.
- ↑ «Зробіть життя таким, щоб хотілось жити»: досвід подолання раку телеведучої Яніни Соколової. radiosvoboda.org (25 мая 2019).
- ↑ «Рандеву з Яніною Соколовою».
- ↑ Долженкова, Інна. Яніна Соколова: Частина гостей «Рандеву» нас шантажують (25 красавіка 2018). Архівавана з першакрыніцы 29.05.2019. Праверана 29.05.2019.
- ↑ Про школу. Архівавана з першакрыніцы 17 красавіка 2020. Праверана 17 красавіка 2020.
- ↑ Міжнародний книжковий фестиваль у Дніпрі – Book Space (28 верасня 2018). Архівавана з першакрыніцы 29.05.2019. Праверана 29.05.2019.
- ↑ "Шевченко на кожен день": в Україні випустили інтерактивний Кобзар (1 лютага 2019). Архівавана з першакрыніцы 29.05.2019. Праверана 29.05.2019.
- ↑ Козаченко, Олена. Телеведуча Яніна Соколова, яка поборола онкологію, збирає кошти на фільм. За дві доби їй пожертвували понад мільйон гривень (24 мая 2019). Архівавана з першакрыніцы 29.05.2019. Праверана 29.05.2019.
- ↑ Я, Ніна — Про проект (24 мая 2019). Архівавана з першакрыніцы 29.05.2019. Праверана 29.05.2019.
- ↑ а б Яніна Соколова перезапустила проєкт «Як вам не соромно» (8 красавіка 2020). Архівавана з першакрыніцы 17 красавіка 2020. Праверана 17 красавіка 2020.
- ↑ а б Авторський проект Яніни Соколової «Соромно». Прем'єра на 4 каналі (21.04) (21 красавіка 2020). Архівавана з першакрыніцы 1-05-2020. Праверана 1 мая 2020.
- ↑ Фотопроект "Щирі": українські зірки в колекційних автентичних вбраннях. «Tochka.net». Праверана 5 червня 2021.
- ↑ У чеському Хрудімі відкриється фотовиставка українських національних костюмів «Щирі». «Укрінформ». Праверана 5 червня 2021.
- ↑ Яніна Соколова — Ні, це не монтаж. Саме так я виглядаю зараз. (22 мая 2019).
- ↑ Зеленский в эпицентре кадрового коллапса🔥🔥 Онлайн 30.04 / 21:00 (30 мая 2020). — «"Кіно на 5-му каналі — цей проєкт завершив своє існування. За причиною малої цікавості до його глядачів у телевізорі."» Праверана 1 мая 2020.
Спасылкі правіць