Ян Відацкі
Якуб (Іван Піліпавіч) Відацкі (польск.: Jan Widacki) — памешчык.
| Ян Відацкі | |
|---|---|
| Нараджэнне |
16 студзеня 1788 (236 гадоў) |
| Род | Відацкія[d] |
| Бацька | Піліп Ян Відацкі[d] |
| Маці | Юліяна з Пюрэцкіх[d] |
| Жонка | Канстанцыя з Віславухаў[d] |
| Дзеці | Канстанцін Відацкі[d] |
| Адукацыя | |
| Узнагароды |
 |
Біяграфія правіць
Паходзіў са шляхецкага роду Відацкіх герба «Корчак». Сын Піліпа Яна Відацкага і Юліяны Пюрэцкай. Меў брата Якуба, кобрынскага павятовага суддзю.
Скончыў філасофскі факультэт Віленскага універсітэта. Чалавек перадавых для свайго часу поглядаў[1].
Валодаў маёнткамі Рагозна і Крупчыцы[1].
У восень 1823 года спадчыннік расійскага імператара Паўла, будучы Аляксандр І, наведваў Крупчыцы, кіруючыся дарогай да Брэст-Літоўскай крэпасці. Ян Відацкі прыняў яго на яшчэ не да канца дабудаванай паштовай станцыі. Аляксандр, відаць, застаўся задаволены гасціннасцю на Крупчыцкай станцыі. Пасля яго ад’езду памешчык атрымаў высокую дзяржаўную ўзнагароду — ордэн святога Уладзіміра І-ай ступені[2].
Ганаровы апякун Гродзенскай гімназіі, у 1839 г. прапанаваў сваю дапамогу ў адкрыцці прыходскага вучылішча ў Кобрыне (пабудаваць драўляны дом і прадаставіць неабходныя рэчы) з умовай прызначэння яго ганаровым наглядальнікам вучылішчаў Кобрынскага павета[3].
Сям’я правіць
К шлюбе з Канстанцыяй з Віславухаў меў сыноў:
- Станіслаў (каля 1820—1890), у шлюбе з Міхалінай з Радавіцкіх.
- Ян (нар. каля 1820). Валодаў маёнткамі Янаполь, Ракавічы, Глінішчы, Акопы, Гвозніца[4]. Яго сын Віктар з’яўляўся старшым сталаначальнікам у Гаспадарчым дэпартаменце ўнутраных спраў у сталічным Санкт-Пецярбургу[4].
- Канстанцін (1821—1875), у шлюбе з Францішкай з Каменскіх, маці Элізы Ажэшкі.
Зноскі
- ↑ а б Вакол бетоннага Касцюшкі
- ↑ З гісторыі Крупчыц
- ↑ Швед, В. В. Відацкі Якуб (Якаў) Піліпавіч // Масоны і ложы на землях Беларусі (канец XVIII — першая чвэрць XIX ст.) : біябібліягр. слоўн.. — Гродна: ГрДУ, 2007. — 275 с. — ISBN 978-985-417-866-0.
- ↑ а б Сяргей Токць. Шляхта Гродзенскай губерні на расійскай дзяржаўнай службе ў 30-50-ыя гады ХІХ ст.