Іаганес Вісліцэнус
Іаганес Вісліцэнус (ням.: ohannes Wislicenus; 24 чэрвеня 1835, Кляйнехштэт, каля г. Кверфурт, Германія — 5 снежня 1902) — нямецкі хімік-арганік.
Іаганес Вісліцэнус | |
---|---|
Johannes Wislicenus | |
Дата нараджэння | 24 чэрвеня 1835[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 5 снежня 1902[1][2][…] (67 гадоў) |
Месца смерці |
|
Грамадзянства | |
Бацька | Gustav Adolf Wislicenus[d] |
Жонка | Q118351462? |
Дзеці | Вільгельм Вісліцэнус[d] і Hans Adolf Wislicenus[d] |
Род дзейнасці | хімік, выкладчык універсітэта |
Навуковая сфера | арганічная хімія і хімія[4] |
Месца працы | |
Альма-матар | |
Навуковы кіраўнік | Гайнрых Вільгельм Гайнц[d][6], Георг Штэдэлер[d][6], J. Norman Collie[d], Гайнрых Вільгельм Гайнц[d][5] і Георг Штэдэлер[d][5] |
Вядомыя вучні | Макс Гофмаер[d] |
Вядомы як | адкрыў геаметрычную ізамерыю |
Член у | |
Узнагароды |
медаль Дэві[d] (1898) замежны член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] (1 красавіка 1897) |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Вучыўся ва ўніверсітэтах Цюрыха і Гале. 3 1861 выкладаў у Цюрыху, Вюрцбургу, Лейпцыгскім універсітэце (з 1867 прафесар).
Навуковыя працы па тэорыі хімічнай будовы і ізамерыі арганічных злучэнняў. Выказаў меркаванне, што малочная і мяса-малочная кіслоты з'яўляюцца прасторавымі ізамерамі (1869). На падставе гэтага Якаб Хендрык вант Гоф стварыў стэрэахімічную тэорыю. Паказаў існаванне геаметрычных (цыс-, транс-) ізамераў на прыкладзе малеінавай і фумаравай кіслот (1887).
Зноскі
- ↑ а б Johannes Wislicenus // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ а б Johannes Wislicenus // Professorenkatalog der Universität Leipzig — 2006. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ а б в www.accademiadellescienze.it Праверана 1 снежня 2020.
- ↑ Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
- ↑ а б в г Матэматычная генеалогія — 1997.
- ↑ а б Матэматычная генеалогія — 1997. Праверана 3 верасня 2018.
Літаратура
правіць- Вісліцэнус // БЭ ў 18 т. Т. 4. Мн., 1997.
- Wilhelm Sonne: Erinnerungen an Johannes Wislicenus aus den Jahren 1876—1881. — Leipzig: Engelmann, 1907. (Google Books)