Іаган Фуст
Іаган Фуст (Johannes Fust; каля 1400 — 30 кастрычніка 1466) — адзін з першых нямецкіх кнігадрукароў.
Іаган Фуст | |
---|---|
ням.: Johann Fust | |
Род дзейнасці | друкар, ювелір, выдавец, адвакат, банкір, друкар, купец |
Дата нараджэння | 1400[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 30 кастрычніка 1466[3][4] |
Месца смерці | |
Грамадзянства | |
Дзеці | Christina Fust[d] |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Паходжанне
правіцьФуст належаў да багатай і паважанай сям'і бюргераў з Майнца. Члены сям'і займалі цывільныя і царкоўныя пасады.
Брат Іагана, ювелір Якаб Фуст, займаў пасаду бургамістра ў 1462, калі Майнц быў разрабаваны салдатамі Адольфа II Насаўскага, і, відаць, быў імі забіты.
Кнігадрукаванне
правіцьІаган Фуст быў хутчэй за ўсё ліхвяром або банкірам. З-за яго сувязі з Іаганам Гутэнбергам, Фусту прыпісвалася вынаходніцтва кнігадрукавання; таксама ён лічыўся настаўнікам і партнёрам Гутэнберга. Некаторыя бачылі ў ім заступніка і патрона, які зразумеў каштоўнасць вынаходства Гутэнберга, і забяспечваў яго сродкамі; іншыя лічаць яго дзялком, які скарыстаўся тым, што ў Гутэнберга не было грошай, і ён забраў у апошняга даходы ад вынаходніцтва. Як бы там ні было, у Хельмаспергераўскім натарыяльным акце ад 6 лістапада 1455 года гаворыцца, што Фуст пазычаў грошы Гутенбергу (верагодна, 800 гульдэнаў у 1450 і яшчэ 800 у 1452) для таго, каб той скончыў сваю працу, і што ў 1455 годзе Фуст прад'явіў позву Гутэнбергу, патрабуючы вярнуць пазычаныя грошы і працэнты (усяго 2026 гульдэнаў). Справа выглядае так, што Фуст не плаціў абяцаныя 300 гульдэнаў у год, якія павінны былі ісці на пакрыццё расходаў, заработныя платы і г. д., а таксама, па словах Гутэнберга, абяцаў не патрабаваць працэнты.
Справа вырашылася на карысць Фуста. Рашэнне суда выкладзена ў натарыяльным акце канспектыўна, і дапускае розныя тлумачэння. Часам сцвярджаюць, што Фусту перайшла ўся друкарня і наклад 42-радковай Бібліі.
Смерць
правіцьНа падставе захаваных дакументаў, яшчэ ў 1464 Іаган Фуст быў жывы. Лічыцца, што ў 1466 ён адправіўся ў Парыж, дзе памёр ад чумы, якая лютавала там у жніўні і верасні. Вядома, што 4 ліпеня ён быў у Парыжы, дзе падарыў асобнік другога выдання Цыцэрона Луі Лавернаду.
Нічога больш невядома, акрамя таго, што 30 кастрычніка, магчыма, 1471 года, памінальная імша па ім была замоўленая Петэрам Шэферам, Конрадам Хенліфам і Іаганам Фустам малодшым ў царкве абацтва Сен-Віктор ў Парыжы, дзе той быў пахаваны. Петэр Шэфер замовіў падобную службу па Фусту ў 1472 ў царкве дамініканскага ордэра ў Майнцы.
Зноскі
- ↑ Johannes Fust // Faceted Application of Subject Terminology Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Johann Fust // Store norske leksikon — 1978. — ISSN 2464-1480
- ↑ Johann Fust // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Campbell G. Johann Fust // Fust, Johann // Grove Art Online / J. Turner — [Oxford, England], Houndmills, Basingstoke, England, New York: OUP, 2018. — doi:10.1093/GAO/9781884446054.ARTICLE.T2083723
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #118838881 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 30 снежня 2014.
Спасылкі
правіць- Фуст, Иоганн // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.
- Артыкул у Каталіцкай энцыклапедыі (англ.)