Іван Андрэевіч Муравейка
Іван Андрэевіч Муравейка (нар. 21 кастрычніка 1921, Таль, цяпер Мінская вобласць — 5 сакавіка 2021, Любань) — беларускі паэт.
| Іван Андрэевіч Муравейка | |
|---|---|
| Асабістыя звесткі | |
| Дата нараджэння | 21 кастрычніка 1921 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 5 сакавіка 2021 (99 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Альма-матар | |
| Прафесійная дзейнасць | |
| Род дзейнасці | паэт, журналіст, пісьменнік |
| Мова твораў | беларуская |
| Грамадская дзейнасць | |
| Член у | |
| Прэміі |
Залаты купідон (2006) |
| Узнагароды |
                 |
Біяграфія
правіцьНарадзіўся 21 кастрычніка 1921 года ў в. Таль Бабруйскага павета (цяпер Мінская вобласць) ў сялянскай сям’і. Скончыў Любанскую сярэднюю школу і паступіў у Мінскі камуністычны інстытут журналістыкі (1939). У канцы 1939 года прызваны ў Чырвоную Армію. У гады Вялікай Айчыннай вайны ўдзельнічаў у баях на Заходнім, Данскім, 3-м Украінскім і 1-м Беларускім франтах, быў паранены.
У 1945—1947 гадах у складзе Цэнтральнай групы войскаў служыў у Германіі. У 1947 годзе дэмабілізаваны. У 1948—1952 гадах працаваў адказным сакратаром і рэдактарам любанскай раённай газеты «Кліч Радзімы». Скончыў Вышэйшыя літаратурныя курсы ў Маскве (1964), працаваў адказным сакратаром любанскай раённай газеты «Будаўнік камунізму». Пазней жыў у Любані. Член Саюза пісьменнікаў СССР (з 1953 года).
Памёр 5 сакавіка 2021 года[1].
Творчасць
правіцьДэбютаваў у друку ў 1936 годзе (газета «Піянер Беларусі»). Аўтар зборнікаў паэзіі для дзяцей «Песня над палямі» (1955), «Ручаінкі» (1956), «Вось якія мы» (1958), «Пра работу і ляноту» (1960), «Дружная сямейка» (1961), «Сняжынкі-смяшынкі» (1962), «Сем колераў вясёлкі» (1965), «Лясное возера» (1970), «Мы таксама падрасцём» (1971), «Дуб і дубок» (1977), «Няхай сонца не заходзіць» (вершы, паэмы, казкі, 1981), «Я прыдумаў казку» (1985), «Вадзіца з крыніцы» (2006), «Растуць дзеці» (2011), «Як завуць казу?» (2016) і інш. У сааўтарстве з А. Андруховічам выдаў кнігу «На зямлі камунараў» (1979). Тэме вайны прысвечаны такія зборнікі вершаў, нарысаў, успамінаў як «Прынёс з вайны» (1991), «Была вайна» (2009), «Я — Іван з Беларусі» (2010, 2014).
Узнагароды
правіць- Ордэн Айчыннай вайны I-й (двойчы) і II-й ступені
- Ордэн Чырвонай Зоркі
- Медаль Ф. Скарыны
- Заслужаны работнік культуры БССР (1982)
- Лаўрэат літаратурнай прэміі «Залаты Купідон»
- Ганаровы грамадзянін горада Любані
Зноскі
- ↑ Памёр дзіцячы пісьменнік Іван Муравейка. zviazda.by (5 сакавіка 2021).
Літаратура
правіць- Муравейка Іван // Беларускія пісьменнікі (1917—1990): Даведнік / Склад. А. К. Гардзіцкі. Нав. рэд. А. Л. Верабей. — Мн.: Мастацкая літаратура, 1994. — 653 с.: іл. — 22 000 экз. — ISBN 5-340-00709-X.
- Іван Муравейка // Беларускія пісьменнікі: Біябібліяграфічны слоўнік. У 6 т. / пад рэд. А. І. Мальдзіса. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 1992—1995.