Іван Фёдаравіч Мікуловіч
Іва́н Фё́даравіч Мікуло́віч (16 верасня 1918, в. Кішчына Слабада Мінская губерня (цяпер Барысаўскага раёна Мінскай вобласці — 21 жніўня 2016[2]) — беларускі савецкі партыйны дзеяч. Член КПСС з 1942 года. Першы сакратар Гродзенскага абкама Камуністычнай партыі Беларусі (1968—1972). Дэпутат Вярхоўнага Савета СССР 8-га склікання. Дэпутат Вярхоўнага Савета Беларускай ССР (1972—1983), член Прэзідыума Вярхоўнага Савета БССР, член партыйнай камісіі пры ЦК КПБ. Кандыдат гістарычных навук.
| Іван Фёдаравіч Мікуловіч | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
|||||||
| Папярэднік | Уладзімір Міцкевіч | ||||||
| Пераемнік | Леанід Кляцкоў | ||||||
|
|||||||
| Папярэднік | Станіслаў Пілатовіч | ||||||
| Пераемнік | Рыгор Фамічоў | ||||||
| Нараджэнне |
16 верасня 1918 |
||||||
| Смерць | 2016[1] | ||||||
| Партыя | КПСС (з 1942) | ||||||
| Адукацыя | Мінскі педагагічны інстытут імя М. Горкага (1952) | ||||||
| Навуковая ступень | кандыдат гістарычных навук | ||||||
| Дзейнасць | палітык | ||||||
| Ваенная служба | |||||||
| Гады службы | 1940—1946 | ||||||
| Прыналежнасць |
 СССР |
||||||
| Званне |
 |
||||||
| Бітвы | Вялікая Айчынная вайна | ||||||
| Узнагароды |
|
||||||
Біяграфія правіць
Вучыўся ў заатэхнічным тэхнікуме, затым — на лесатэхнічным рабфаку. З 1940 года працаваў настаўнікам фізікі і матэматыкі.
З лютага 1940 года — у Чырвонай арміі. У 1940—1941 — кіроўца, намеснік палітрука роты 7-га асобнага механізаванага пантонна-маставога батальёна АдВА.
Удзельнік вызваленчага паходу ў Бесарабію. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны. З 1941 года — на фронце. У 1941—1943 гадах — палітрук роты, сакратар камсамольскай арганізацыі батальёна, намеснік камандзіра роты па палітычнай частцы на Паўднёвым, Паўднёва-Заходнім, Сталінградскім і Данскіх франтах.
У 1943 годзе скончыў курсы перападрыхтоўкі афіцэраў палітычнага складу РСЧА. Меў раненні і кантузіі. У 1943—1945 гадах — камандзір асобнага лёгкапераправачнага парка 1-й гвардзейскай асобнай штурмавой інжынерна-сапёрнай брыгады 1-га Прыбалтыйскага, 2-га Беларускага франтоў, камандзір маставой роты 137-га асобнага механізаванага пантонна-маставога батальёна. У 1943—1944 гадах удзельнічаў у баях за вызваленне Беларусі. Дэмабілізаваны ў 1946 годзе.
У 1946—1948 гадах — загадчык ваенным аддзелам Баранавіцкага гарадскога камітэта КП(б)Беларусі.
У 1948—1954 гадах — другі сакратар Ляхавіцкага, першы сакратар Карэліцкага райкамаў КП(б) Беларусі.
У 1952 годзе скончыў Мінскі педагагічны інстытут імя М. Горкага.
У 1954—1956 гадах — сакратарГродзенскага абкама КП(б) Беларусі. У 1958 годзе скончыў Вышэйшую партыйную школу пры ЦК КПСС у Маскве.
У 1958—1960 — сакратар, 1960—1963 гадах — 2-і сакратар Гродзенскага абласнога камітэта КП Беларусі, у 1963—1964 — другі сакратар Гродзенскага сельскага абласнога камітэта КП Беларусі, у 1964—1968 — 2-і сакратар Гродзенскага абласнога камітэта КП Беларусі.
З студзеня 1968 па верасень 1972 года — першы сакратар Гродзенскага абласнога камітэта КП Беларусі.
Пры яго непасрэдным удзеле будаваліся азотна-тукавы завод, вытворчасць капралактама, баваўнянапрадзільная фабрыка і завод хімвалакна, лакафарбавы завод у Лідзе, мясакамбінаты ў Гродна, Ваўкавыску і Лідзе, аэрапорт у Абухава, тэлевізійны рэтранслятар ў Слоніме, спраектаваны новы драматычны тэатр, узведзены курган Славы, адкрыты медінстытут. Вялікія поспехі былі дасягнуты ў сельскай гаспадарцы, медыцыне, адукацыі, культуры, спорце. Змяняліся вёскі, актыўна вялося жыллёвае будаўніцтва ў гарадах.
У 1972 годзе Іван Фёдаравіч Мікуловіч быў пераведзены на працу ў ЦК КП Беларусі, член Партыйнай камісіі пры ЦК КП Беларусі.
Пасля смерці жонкі стала пражывае ў доме-інтэрнаце ў Ждановічах[3].
Двойчы абіраўся дэпутатам Вярхоўнага Савета БССР і членам яго прэзідыума, быў дэпутатам Вярхоўнага Савета СССР 8-га склікання, дэлегатам ХХІV з’езда КПСС.
Узнагароды правіць
- ордэн Кастрычніцкай Рэвалюцыі
- ордэн Айчыннай Вайны I-й ступені
- ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга (двойчы)
- ордэн Чырвонай Зоркі (двойчы)
- 20 медалёў СССР
Зноскі
- ↑ https://rosenbloom.info/zemliaki/ple_m.html Праверана 20 лістапада 2023.
- ↑ Мікуловіч Іван Фёдаравіч
- ↑ Гродзенская праўда. 21.12.11 г.(недаступная спасылка)