Іван Юр’евіч Гальшанскі-Дубровіцкі

	Іван Юр'евіч Гальшанскі-Дубровіцкі
	; «Гіпацэнтаўр»
	князь гальшанскі
	князь гальшанскі
	1457 — 1481
Папярэднік	Юрый Сямёнавіч Гальшанскі
Пераемнік	Аляксандр Юр'евіч Гальшанскі
	князь дубровіцкі
	князь дубровіцкі
	1457 — 1481
Папярэднік	Юрый Сямёнавіч Гальшанскі
Пераемнік	Сямён Юр'евіч Гальшанскі
Нараджэнне	невядома
Смерць	30 жніўня 1481
Дынастыя	Гальшанскія
Бацька	Юрый Гальшанскі
Жонка	Ганна Міхайлаўна з Чартарыйскіх
Дзеці	Аўдоцця, Агрыпіна, Юрый, Юліяна-Васіліса

Іван Юр'евіч Гальшанскі-Дубро́віцкі (? — 30 жніўня 1481) — дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага, князь гальшанскі і Дубровіцкае (1457—1481). Старэйшы сын князя Юрыя Сямёнавіча Гальшанскага, траюрадны брат і падручнік вялікага князя літоўскага і караля польскага Казіміра Ягелончыка^[1].

БіяграфіяПравіць

У 1457 годзе пасля смерці свайго бацькі Юрыя Сямёнавіча Гальшанскага Іван атрымаў у спадчыну Гальшанскае і Дубровіцкае княствы. Яго малодшы брат Сямён (пам. 1505) атрымаў Сцяпаньскае княства(укр.) бел..

У 1481 годзе знатныя руска-літоўскія праваслаўныя князі Іван Юр'евіч Гальшанскі, Міхаіл Алелькавіч Слуцкі і Фёдар Іванавіч Бельскі, сваякі і падручнікі Казіміра, арганізавалі змову супраць вялікага князя літоўскага. Па адной з версій, змоўшчыкі збіраліся прывабіць Казіміра ў Кобрын на вяселле князя Фёдара Бельскага і Ганны Кобрынскай, забіць яго і ўзвесці на вялікакняжацкі сталец у Вільні князя Міхаіла Алелькавіча Слуцкага. Па іншай з версій, змоўшчыкі планавалі забіць Казіміра, адарваць ад Вялікага Княства Літоўскага і далучыць да Вялікага Княства Маскоўскага ўсходнія землі ВКЛ да ракі Бярэзіна^[1].

Змова ўдзельных князёў была раскрытаы ў Кіеве. Па загаду вялікага князя літоўскага Казіміра былі арыштаваныя князі Міхаіл Алелькавіч Слуцкі і Іван Юр'евіч Гальшанскі. Фёдар Іванавіч Бельскі бег з Літвы ў Маскву, страціўшы сваё ўдзельнае княства. 30 жніўня 1481 года князі князі-змоўшчыкі Іван Гальшанскі і Міхаіл Алелькавіч былі пакараныя смерцю^[1] праз прылюднае абезгалоўліванне ў Кіеве.

Пасля смерці Івана Юр'евіча яго малодшыя браты Сямён (пам. 1505) і Аляксандр (пам. 1511) Гальшанскія атрымалі ў спадчыну Гальшанскае і Дубровіцкае княствы.

Сям'яПравіць

Іван Юр'евіч Гальшанскі быў жанаты з Ганнай Міхайлаўнай з Чартарыйскіх, дачкой князя Міхаіла Васілевіча Чартарыйскага. Яны мелі дзяцей Аўдоццю, Агрыпіну, Юрыя (пам. у 1536) і Юліяну-Васілісу^[2].

РадаводПравіць

Януш Дубровіцкі

Фёдар

Юрый

Уладзімір

Васіліса

Анастасія

Васіліса

Багдана

Марыя

Сямён

Альгімонт^?

Міндоўг

Януш

Андрэй

Даніл

Юрый

Марыя

Альгімонт

Аляксандр?

Павел

Соф'я

Глеб?

Аляксандр

Ганна

Іван

Васіль

Ядвіга

Фядора

Сямён «Люты»

Юрый

Ганна

Аляксандра

Алена

Юліянія

Барбара

Аляксандр

Ульяна

Юрый

Андрэй

Барыс?

NN дачка

Зноскі

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Гольшанские // Иван // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 157. — 737 с.
↑ Аўдоцця і Агрыпіна згаданы ў Вайтовіча, які пазначае іх пазіцыі ў Кіева-Пячэрскім памянніку адпаведна 61 і 62. гл. Войтович Л. В.(руск.) бел. Княжа доба на Русі: портрети еліти. — Біла Церква, 2006. ISBN 966-4585-52-4. стар. 607-608.

ЛітаратураПравіць

Wolff J. Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku. — Warszawa, 1895.

СпасылкіПравіць

Генеалогия русской знати. Князья Гольшанские (Ольшанские) (руск.)
Леонтій Войтович. Розділ четвертий. Литовські династії. Гедиміновичі. Персональний склад (укр.)

[БС-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Гольшанские // Иван // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 157. — 737 с.

[2] Аўдоцця і Агрыпіна згаданы ў Вайтовіча, які пазначае іх пазіцыі ў Кіева-Пячэрскім памянніку адпаведна 61 і 62. гл. Войтович Л. В.(руск.) бел. Княжа доба на Русі: портрети еліти. — Біла Церква, 2006. ISBN 966-4585-52-4. стар. 607-608.

[1]

[2]