Ігар Дзмітрыевіч Бельскі
Ігар Дзмітрыевіч Бельскі (руск.: Игорь Дмитриевич Бельский; 28 сакавіка 1925 — 3 ліпеня 1999) — савецкі і расійскі артыст балета, харэограф, педагог. Лаўрэат Сталінскай прэміі (1951), Заслужаны артыст РСФСР (1955), Народны артыст РСФСР (1966).
| Ігар Дзмітрыевіч Бельскі | |
|---|---|
 | |
| Дата нараджэння | 28 сакавіка 1925 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 3 ліпеня 1999 (74 гады) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Грамадзянства | |
| Прафесія | танцор, харэограф, артыст балета, балетмайстар, балетны педагог |
| Тэатр | |
| Прэміі |
 |
| Узнагароды |
   |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Біяграфія правіць
Ігар Бельскі нарадзіўся 28 сакавіка 1925 года ў Ленінградзе ў сям’і вядомых танцораў вадэвіля. Вучыўся ў Ленінградскім харэаграфічным вучылішчы (педагогі А. І. Бачароў і А. В. Лапухова). У 1942 годзе, яшчэ студэнтам, пачаў выступаць на сцэне Дзяржаўнага акадэмічнага тэатра оперы і балета (ДАТОБ) імя С. М. Кірава, бо з-за вайны не хапала танцораў-мужчын. Афіцыйны яго дэбют адбыўся ў 1943 годзе пасля заканчэння вучылішча ў цыганскім танцы ў оперы «Русалка» і ў партыі Палаўчаніна («Князь Ігар»). У 1957 годзе скончыў акцёрскі факультэт ДІТІСа. У 1943—1963 гадах быў артыстам балета ў Тэатры імя Кірава.
У 1962—1973 гадах — галоўны балетмайстар Ленінградскага Малога тэатра, у 1973—1977 гадах — Тэатра імя Кірава, у 1977—1978 гадах — Каірскага балета, у 1979—1992 гадах — Ленінградскага мюзік-хола. У 1946—1966 гадах — выкладчык Ленінградскага харэаграфічнага вучылішча. У 1962—1964 і 1966—1999 гадах — педагог балетмайстарскага аддзялення Ленінградскай кансерваторыі, у 1982 годзе атрымаў званне прафесара. У 1992—1999 гадах мастацкі кіраўнік Акадэміі рускага балета імя А. Я. Ваганавай.
Атрымаў вядомасць як яркі характарны танцоўшчык, выканаўца гратэскавых і пантамімных партый. Адны з найлепшых яго партый: Шурале («Шурале» Ф. З. Яруліна; Сталінская прэмія, 1951) і Нуралі («Бахчысарайскі фантан» Б. В. Асаф’ева). Сярод іншых яго роляў: Мака («Сцежкай грому» К. Караева), Тыбальд і Север’ян («Рамэа і Джульета» і «Каменная кветка» С. С. Пракоф’ева), Эспада («Дон Кіхот» Л. Ф. Мінкуса). Праявіў сябе як балетмайстар-наватар. Паставіў на сцэне Тэатра імя Кірава «Бераг надзеі» А. П. Пятрова (1959) і «Ленінградскую сімфонію» на музыку Д. Д. Шастаковіча (1961), у якіх развіваюцца прынцыпы «танцавальнага сімфанізму» Ф. В. Лапухова. Сярод іншых яго пастановак у Ленінградскім Малым тэатры: «Канёк-Гарбунок» Р. К. Шчадрына (1963), «Адзінаццатая сімфонія» на музыку Шастаковіча (1966), «Шчаўкунок» П. І. Чайкоўскага (1969). Сярод выхаванцаў Бельскага артысты балета Мікалай Баярчыкаў, Ірына Генслер, Канстанцін Рассадзін і іншыя. Зняўся ў фільмах-балетах «Майстры савецкага балета», «Вялікі канцэрт», «Харэаграфічныя мініяцюры».
Памёр 3 ліпеня 1999 года ў Санкт-Пецярбургу ад інсульту. Пахаваны на «Літаратарскіх мастках» Волкаўскіх могілак Санкт-Пецярбурга.