Ілья II (Каталікос-Патрыярх Грузіі)

Ілья II (нар. 4 студзеня 1933 года, Уладзікаўказ) — епіскап Грузінскай Праваслаўнай Царквы; з 1977 года — яе прадстаяцель з тытулам Найсвяцейшага і Найбласлаўлёнейшага Каталікоса-Патрыярха усяе Грузіі, архіепіскапа Мцхета-Тбілісі і мітрапаліта Піцунды і Цхум-Абхазеці. Свецкае імя — Іраклій Гудушаурі-Шыалашвілі.

Ілья II
груз. ილია II
епіскап (Сухумі) 1967 — 1977
Каталікос-Патрыярх Грузіі з 23 снежня 1977
Адукацыя	Маскоўская духоўная акадэмія
Дзейнасць	патрыярх
Нараджэнне	4 студзеня 1933(1933-01-04) (91 год) Уладзікаўказ, Паўночна-Асецінская аўтаномная вобласць[d], Паўночна-Каўказскі край, РСФСР, СССР
Аўтограф
Узнагароды	ганаровы доктар Тбіліскага дзяржаўнага ўніверсітэта[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Яго бацькі прыехалі на расійскі Каўказ з Грузіі, у прыватнасці, з Казбегскага раёна; яго бацька, Георгій Шыалашвілі, быў з вёскі Сно, а яго маці, Наталля Кабаідзэ, з вёскі Сіёні. Шыалашвілі былі ўплывовым кланам у высакагор’і.

Скончыў Маскоўскую духоўную семінарыю і быў пасвечаны пад імем Ільлі ў іерадыяканы ў 1957 годзе і іераманахі ў 1959 годзе; ён скончыў Маскоўскую духоўную акадэмію ў 1960 годзе і вярнуўся ў Грузію, дзе быў прызначаны святаром у кафедральны сабор Батумі. У 1961 годзе ён быў узведзены ў сан ігумена, а затым у сан архімандрыта. 26 жніўня 1963 года ён быў абраны біскупам Батумскім і Шэмакмедыйскім і прызначаны Патрыяршым вікарыем. З 1963 па 1972 год ён таксама быў першым рэктарам Мцхетскай духоўнай семінарыі — адзінай духоўнай школы ў Грузіі ў той час.

У 1967 годзе быў пасвечаны ў епіскапы, а ў 1969 годзе ўзведзены ў сан мітрапаліта. Пасля смерці супярэчлівага патрыярха Давіда V ён быў абраны новым Каталікосам-Патрыярхам Грузіі 25 снежня 1977 года.

Новы патрыярх пачаў курс рэформаў, дазволіўшы Грузінскай праваслаўнай царквы, раней прыгнечанай савецкай ідэалогіяй, у значнай ступені аднавіць свой ранейшы ўплыў і прэстыж да канца 1980-х гадоў. У 1988 годзе ў царкве налічвалася 180 святароў, 40 манахаў і 15 манашак, колькасць вернікаў па розных ацэнках складала ад аднаго да трох мільёнаў чалавек. У падпараткаванні Патрыярхі было 200 цэркваў, адна семінарыя. У апошнія гады існавання Савецкага Саюза ён актыўна ўдзельнічаў у грамадскім жыцці Грузіі.

Патрыярх курыраваў публікацыю лінгвістычна абноўленай, сучаснай грузінскай версіі Бібліі, якая была надрукаваная ў перыяд кіравання Міхаіла Гарбачова.

Патрыярх далучыўся да людзей, якія пратэставалі ў Тбілісі супраць савецкай улады 9 красавіка 1989 года, і безвынікова заклікаў пратэстоўцаў адступіць у найбліжэйшую царкву, каб пазбегнуць кровапраліцця. Гэтая мірная дэманстрацыя была разагнаная савецкімі войскамі, у выніку чаго 22 чалавекі загінулі і сотні атрымалі раненні. Падчас Грамадзянскай вайны ў Грузіі ў 1990-х гадах ён заклікаў бакі знайсці мірнае рашэнне крызісу.

З 1978 па 1983 год Ільля II быў сустаршынёй Сусветнай Рады Цэркваў, экуменічнай арганізацыі, да якой Грузінская Праваслаўная Царква далучылася разам з іншымі савецкімі цэрквамі ў 1962 годзе. У маі 1997 года група кансерватыўных праваслаўных святароў абвінаваціла Ільлю II ва ўдзеле ў «экуменічнай ерасі» і прыгразіла расколам. Патрыярх паспешліва склікаў Святы Сінод і абвясціў аб выхадзе з СРЦ. У 2002 годзе тагачасны прэзідэнт Грузіі Эдуард Шэварнадзэ і Ільля II падпісалі канкардат, у адпаведнасці з якім Грузінскай праваслаўнай царквы быў прадастаўлены шэраг прывілеяў, а асобам, якія займаюць пасаду патрыярха, быў прадастаўлены прававы імунітэт.