Імператарская прэмія

Імператарская прэмія (лац.: Praemium Imperiale) — узнагарода дзеячам мастацтва «за іх дасягненні, міжнародны ўплыў, які яны аказалі на сваё мастацтва, духоўнае ўзбагачэнне ўсёй сусветнай супольнасці». Заснавана ў 1988 годзе па прапанове імператара Японіі ў гонар 100-годдзя Асацыяцыі мастацтваў Японіі і памерлага прынца Такамацу, які быў ганаровым заступнікам асацыяцыі на працягу 58 гадоў. Кандыдаты на прэмію вылучаюцца экспертамі міжнароднага класа^[1]. Прысуджаецца Японскай мастацкай асацыяцыяй у пяці катэгорыях: жывапіс, скульптура, архітэктура, музыка, кіно/тэатр. Лаўрэаты атрымліваюць суму ў 15 мільёнаў ен (каля 110 тыс. €).

Уручаецца прынцам Хітаці, ганаровым заступнікам Асацыяцыі мастацтваў Японіі.

Лаўрэаты правіць

Год	Жывапіс	Скульптура	Архітэктура	Музыка	Кіно/тэатр
2021	Себасцьян Салгаду	Джэймс Тарэл	Глен Мёркат	Ё Ё Ма	не ўручалася
2020	Прэмія не ўручалася
2019	Уільям Кентрыдж	Мона Хатум	Тод Уільямс і Білі Тсіен	Анэ-Сафі Мутэр	Банда Тамасабура V
2018	П’ер Алешынскі	Фудзіка Накая	Крысціян дэ Партзампарк	Рыкарда Муці	Катрын Дэнёў
2017	Шырын Нешат	Эль Анацуі	Рафаэль Манеа	Юсу Н’Дур	Міхаіл Барышнікаў
2016	Сіндзі Шэрман	Анет Месажэ	Паўлу Мендэс да Роша	Гідан Крэмер	Марцін Скарсэзэ
2015	Ёкоа Таданоры	Вольфганг Лайб (англ.)	Дамінік Перо	Міцука Утыда	Сільві Гілем
2014	Марсьяль Райс	Джузэпэ Пенонэ	Стывен Хол	Арва Пярт	Атал Фугард
2013	Мікеланджэла Пісталета	Энтані Гормлі	Дэвід Чыперфілд	Пласіда Дамінга	Фрэнсіс Форд Копала
2012	Цай Гацян	Чэка Бананотэ (італ.)	Хенінг Ларсен (англ.)	Філіп Глас	Ёка Марысіта (англ.)
2011	Біл Віёла	Аніш Капур	Рыкарда Легарэта	Сэйдзі Адзава	Джудзі Дэнч
2010	Энрыка Кастэлані	Рэбека Горн	Таёо Іто	Маўрыцыа Паліні	Сафі Ларэн
2009	Хіросі Сугімота	Рычард Лонг	Заха Хадзід	Альфрэд Брэндэль	Том Стопард
2008	Рычард Гамільтан	Ілья і Эмілія Кабаковы	Петэр Цумтар	Зубін Мета	Саката Тадзюра IV (англ.)
2007	Даніэль Бюрэн	Тоні Крэг	Герцаг і дэ Мёрон	Даніель Барэнбойм	Элен Сцюарт
2006	Яёі Кусама	Крысціян Балтанскі	Фрай Ота	Стывен Райх	Мая Плісецкая
2005	Роберт Рыман	Ісэй Міякэ	Ёсіа Танігуці (англ.)	Марта Аргерых	Мерс Канінгем
2004	Георг Базеліц	Брус Наўман	Оскар Німеер	Кшыштаф Пендарэцкі	Абас Кіярастамі
2003	Брыджэт Райлі	Марыа Мерц	Рэм Колхас	Клаўдзіа Абада	Кен Лоўч
2002	Зігмар Польке	Джуліяна Ванджы (англ.)	Норман Фостэр	Дытрых Фішэр-Дыскау	Жан-Люк Годар
2001	Лі Уфан	Марта Пан (фр.)	Жан Нувель	Орнет Коўлман	Артур Мілер
2000	Элсварт Келі	Нікі дэ Сен-Фаль	Рычард Роджэрс	Ганс Вернер Хенцэ	Стывен Сондхайм
1999	Ансельм Кіфер	Луіза Буржуа	Фуміхіка Макі	Оскар Пітэрсан	Піна Баўш
1998	Роберт Раўшэнберг	Дані Караван	Алвару Сіза Віейра	Сафія Губайдуліна	Рычард Атэнбора
1997	Герхард Рыхтэр	Джордж Сегал	Рычард Меер	Раві Шанкар	Пітэр Брук
1996	Сай Твомблі	Сезар	Тадаа Анда	Лучана Берыа	Анджэй Вайда
1995	Раберта Мата	Хрыста	Рэнца Піяна	Эндру Лойд Уэбер	Накамура Утаэмон VI (англ.)
1994	Дзаа Ву-кі	Рычард Сера	Чарльз Карэя (англ.)	Анры Дзюціё	Джон Гілгуд
1993	Джаспер Джонс	Макс Біл	Кэндза Тангэ	Мсціслаў Растраповіч	Марыс Бежар
1992	П’ер Сулаж	Энтані Кара	Фрэнк Геры	Альфрэд Шнітке	Акіра Курасава
1991	Балтус	Эдуарда Чыльіда	Гаэ Аўленці	Дзьёрдзь Лігеці	Інгмар Бергман
1990	Антоні Тапіес	Арнальда Памадора	Джэймс Стырлінг	Леанард Бернстайн	Федэрыка Феліні
1989	Вілем дэ Кунінг і Дэвід Хокні	Умберта Мастраяні	Ю. М. Пі	П’ер Булез	Марсель Карнэ

Гл. таксама правіць

Зноскі

↑ Прынц Хітачы папоўніў прабел у Нобелеўскай прэміі (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 12 кастрычніка 2014. Праверана 9 кастрычніка 2012.

Спасылкі правіць

Сайт прэміі

[1] Прынц Хітачы папоўніў прабел у Нобелеўскай прэміі (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 12 кастрычніка 2014. Праверана 9 кастрычніка 2012.

[1]